Pourfereydoun M, DashtBozorgi Z. Comparison the Effectiveness of Cognitive Rehabilitation Training and Positive Mindfulness Training on Hope and Psychological distress in Mastectomized Patients with Depression. IJRN 2022; 8 (3) :42-53
URL:
http://ijrn.ir/article-1-695-fa.html
پورفریدون محمدحسین، دشتبزرگی زهرا. مقایسه اثربخشی آموزش توانبخشی شناختی و آموزش ذه نآگاهی مثب تنگر بر امید و پریشانی روانشناختی بیماران ماستکتومی شده مبتلا به افسردگی. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1401; 8 (3) :42-53
URL: http://ijrn.ir/article-1-695-fa.html
گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران zahradb2000@yahoo.com
چکیده: (2955 مشاهده)
مقدمه و هدف: ماستکتومی نقش مهمی در کاهش سلامت روان دارد و بیماران ماستکتومیشده مبتلا به افسردگی دارای امید کم و پریشانی روانشناختی زیادی هستند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش توانبخشی شناختی و آموزش ذهنآگاهی مثبتنگر بر امید و پریشانی روانشناختی بیماران ماستکتومیشده مبتلا به افسردگی انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران ماستکتومیشده مبتلا به افسردگی مراجعهکننده به مراکز و کلینیکهای مشاوره و خدمات روانشناختی شهر اهواز در شش ماه اول سال 1400 بودند. تعداد 45 بیمار با توجه به ملاکهای ورود به مطالعه با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی با کمک قرعهکشی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. هر یک از گروههای آزمایش 10 جلسه 90 دقیقهای (هفتهای دو جلسه) بهتفکیک با روشهای آموزش توانبخشی شناختی و آموزش ذهنآگاهی مثبتنگر آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. دادهها با سیاهه افسردگی بک و همکاران، پرسشنامه امید اسنایدر و همکاران و پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران گردآوری و با روشهای خیدو، تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرمافزار SPSS-19 تحلیل شدند.
یافتهها: یافتهها نشان داد که گروههای آزمایش و کنترل از نظر تحصیلات، سن و مدت زمان گذشته از ماستکتومی تفاوت معناداری نداشتند (0/05P>). همچنین، هر دو روش مداخله در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش امید و کاهش پریشانی روانشناختی در بیماران ماستکتومیشده مبتلا به افسردگی شدند (0/001P<)، اما بین روشهای مداخله در افزایش امید و کاهش پریشانی روانشناختی آنان تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05P>).
نتیجهگیری: نتایج نشاندهنده اثربخشی هر دو روش مداخله و عدم تفاوت معنادار بین آنها در افزایش امید و کاهش پریشانی روانشناختی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت و توانبخشی میتوانند از هر دو روش جهت بهبود ویژگیهای مرتبط با سلامت بهویژه افزایش امید و کاهش پریشانی روانشناختی استفاده کنند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی در پرستاری توانبخشی دریافت: 1400/10/27 | پذیرش: 1401/1/30 | انتشار: 1401/1/17