مقدمه: سکته مغزی یک نقص نورولوژیک ناگهانی و موضعی ناشی از ضایعات ایسکمیک در مغز است و عملکرد قسمتی از بدن و درک فیزیکی از وضعیت بدن را تغییر می‌دهد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر تعادل ایستا و پویای بیماران سکته مغزی بوده است. روش: در این مطالعه نیمه تجربی با گروه شاهد، 27 نفر از بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی با استفاده از نمونه گیری هدفمند و تصادفی ساده در دو گروه شاهد (13 نفر) و مداخله (14 نفر) تقسیم شدند. مداخله به صورت انجام تمرینات زنجیره حرکتی بسته در هشت هفته و هفته ای سه جلسه برای آزمودنی های گروه مداخله انجام گردید. جهت جمع آوری داده ها از آزمون تست شارپند رومبرگ برای اندازه گیری تعادل ایستا و تست برخاستن و رفتن برای اندازه گیری تعادل پویا استفاده شد. داده های جمع آوری شده تحت نسخه 20 نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت های معنی داری در میانگین نمرات گروه شاهد و مداخله در تعادل ایستا با چشم بسته و نیز تعادل پویا وجود داشت (05/0P<). نتیجه گیری: تمرینات زنجیره حرکتی بسته تعادل ایستا و پویای بیماران سکته مغزی را بهبود می بخشد و می تواند برای بهبود تعادل و جلوگیری از سقوط در توانبخشی بیماران سکته مغزی مورد استفاده قرار گیرد.