مقدمه: روش های درمانی مختلفی پس از آسیب طناب نخاعی شامل تمرینات مقاومتی زمینی، آب درمانی، تمرین لوکوموتور با حمایت وزن و تحریک الکتریکی عملکردی وجود دارد. بنابراین، هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرین رایج و تمرین لوکوموتور با حمایت وزن (LTBWS) بر ترکیب بدن و عملکرد حرکتی افراد پاراپلژی ناقص است. روش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. تعداد 17 نفر بیمار مبتلا به ضایعه نخاعی پاراپلژی به صورت در دسترس و داوطلبانه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. این آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تمرین لوکوموتور با حمایت وزن (10 = N) و گروه تمرین رایج (7 = N) تقسیم شدند. آزمودنی ها در یک دوره 12 هفته‌ای، 4 جلسه 60 دقیقه ای در هفته شرکت کردند. برای ارزیابی عملکرد حرکتی افراد ضایعه نخاعی ناقص از سرعت راه رفتن افراد ضایعه نخاعی استفاده گردید. برای اندازه‌گیری درصد چربی از کالیپر استفاده شد. وزن آزمودنی ها با استفاده از باسکول کششی که بر روی دستگاه حمایت کننده وزن نصب شده بود مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: داده ها نشان داد که تفاوت معنی‌داری در توده بدن (003/0P=)، شاخص توده بدن (001/0P=)، درصد چربی بدن (001/0P=)، سرعت راه رفتن (001/0P=) بین گروه تمرین لوکوموتور و گروه تمرین رایج وجود داشت. نتیجه گیری: تمرین لوکوموتور در مقایسه با تمرین رایج در روند بهبود ترکیب بدن و بهبود عملکرد حرکت و سرعت راه رفتن افراد پاراپلژی موثرتر است.