مقدمه:   آثار و نتایج زیانبار و مخرب فردی، اجتماعی و فرهنگی وابستگی و اعتیاد به شیشه سبب شده است تا کادر درمانی جامعه برای پیشگیری، ترک و جلوگیری از عود مصرف این ماده مخدر اقدام کنند. هدف این پژوهش اثربخشی آموزش ذهن­آگاهی بر خودکارآمدی اجتماعی و تاب­آوری در بیماران وابسته به شیشه شهر دزفول می­باشد.
روش کار: مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون – پس­آزمون با گروه کنترل می­باشد. جامعه آماری شامل کلیه مردان وابسته به شیشه شهر دزفول بود. نمونـه پـژوهش شامل 34 آزمـودنی بـود که به صورت تصادفی ساده از بین افرادی که در تابستان 96 به کمپ ترک اعتیاد تحت نظر بهزیستی شهرستان دزفول مراجعـه کرده بودند، انتخاب شدند و به گونه­ی تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 17 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه­ ای آموزش ذهن­ آگاهی دریافت کردند و گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکردند. گروه­ها پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی گادیانو و هربرت و مقیاس تاب ­آوری کانر و دیویدسون را به عنوان پیش­ آزمون و پس­ آزمون تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-21 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره  (MANCOVA)انجام شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله پس­ آزمون بین میانگین خودکارآمدی اجتماعی و تاب­ آوری گروه­های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش ذهن­ آگاهی باعث افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تاب­آوری در بیماران وابسته به شیشه شهر دزفول شد (0/001P<).
نتیجه گیری: ارائه آموزش ذهن­ آگاهی بیماران را به نقاط ضعف و قوت خود و کاستن از ضعف­ های خود آگاه می­کند. لذا با توجه به تأثیر آموزش ذهن­ آگاهی بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تاب­ آوری در بیماران وابسته به شیشه توصیه می ­شود مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی از روش مذکور برای افزایش خودکارآمدی اجتماعی و تاب­آوری در این افراد استفاده کنند.
 

واژه‌های کلیدی: اعتیاد، تاب­ آوری، خودکارآمدی اجتماعی، ذهن­ آگاهی

متن کامل [PDF 478 kb]   (3254 دریافت)