دوره 6، شماره 3 - ( بهار 1399 )
جلد 6 شماره 3 صفحات 108-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دکترای روانشناسی ، واحد ارسنجان،دانشگاه آزاد اسلامی، ارسنجان ،ایران Hivachinaveh@gmail.com
چکیده: (3026 مشاهده)
مقدمه: اضافه وزن صرفاً حیطه ی سلامت جسمی را به خطر نمی اندازد بلکه تهدیدی قابل توجه برای سلامت روان شناختی افراد مبتلا نیز به شمار می آید. همچنین نگرش خوردن از مفاهیم مرتبط با چاقی و اضافه وزن محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن در کلینیک تغذیه و مراکز بهداشتی درمانی شهر دهدشت در سال 99 - 1398 انجام شد.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 30 فرد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک تغذیه و مراکز بهداشتی درمانی شهر دهدشت با روش هدفمند انتخاب و سپس به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند.گروه مداخله، 10 جلسه آموزشی بر اساس گروه درمانی شناختی رفتاری توسط پژوهشگر بمدت 5 هفته دریافت کردند. گروه کنترل صرفا برنامه روتین آموزشی کلینیک را دریافت نمود. در ابتدا پیش آزمون و بعد از جلسات مداخله و 3 ماه بعد از آن، پس آزمون از هر دو گروه طی فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه نگرش خوردن و سلامت روان بعمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماراستنباطی (آزمون t مستقل، آزمون کای اسکوئر و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر) در نرم افزار آماری 16 . SPSSV انجام گرفت.
یافته ها: در این مطالعه 30 نفر نمونه در دو گروه مداخله ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) وارد مرحله آنالیز نهایی شدند. آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که میزان نگرش خوردن در گروه مداخله به طور معناداری کاهش پیدا کرده است( 045 / 0 = P ) ولی تغییرات گروه کنترل از لحاظ آماری معنادار نبوده است( 525 / 0 = P ). همچنین، بین میانگین سلامت روان افراد در گروه مورد مداخله رفتار درمانی شناختی، در زمان های مختلف اختلاف معناداری وجود داشت ( 001 / 0 = P ) ولی تغییرات گروه کنترل از لحاظ آماری معنادار نبوده است( 925 / 0 = P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت رفتار درمانی شناختی به شیوه گروهی می تواند در بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن تاثیر مثبت داشته باشد؛ بنابراین، با توجه به شیوع بالای چاقی و اضافه وزن در ایران و عوارض آن در این افراد، رفتاردرمانی شناختی روشی مؤثر برای کاهش وزن و درمان چاقی می باشد و پیشنهاد می شود در بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن توسط روان شناسان بکار گرفته شود.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 30 فرد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک تغذیه و مراکز بهداشتی درمانی شهر دهدشت با روش هدفمند انتخاب و سپس به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند.گروه مداخله، 10 جلسه آموزشی بر اساس گروه درمانی شناختی رفتاری توسط پژوهشگر بمدت 5 هفته دریافت کردند. گروه کنترل صرفا برنامه روتین آموزشی کلینیک را دریافت نمود. در ابتدا پیش آزمون و بعد از جلسات مداخله و 3 ماه بعد از آن، پس آزمون از هر دو گروه طی فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه نگرش خوردن و سلامت روان بعمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماراستنباطی (آزمون t مستقل، آزمون کای اسکوئر و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر) در نرم افزار آماری 16 . SPSSV انجام گرفت.
یافته ها: در این مطالعه 30 نفر نمونه در دو گروه مداخله ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) وارد مرحله آنالیز نهایی شدند. آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که میزان نگرش خوردن در گروه مداخله به طور معناداری کاهش پیدا کرده است( 045 / 0 = P ) ولی تغییرات گروه کنترل از لحاظ آماری معنادار نبوده است( 525 / 0 = P ). همچنین، بین میانگین سلامت روان افراد در گروه مورد مداخله رفتار درمانی شناختی، در زمان های مختلف اختلاف معناداری وجود داشت ( 001 / 0 = P ) ولی تغییرات گروه کنترل از لحاظ آماری معنادار نبوده است( 925 / 0 = P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت رفتار درمانی شناختی به شیوه گروهی می تواند در بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن تاثیر مثبت داشته باشد؛ بنابراین، با توجه به شیوع بالای چاقی و اضافه وزن در ایران و عوارض آن در این افراد، رفتاردرمانی شناختی روشی مؤثر برای کاهش وزن و درمان چاقی می باشد و پیشنهاد می شود در بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن توسط روان شناسان بکار گرفته شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موضوعات
دریافت: 1399/1/29 | پذیرش: 1399/3/29 | انتشار: 1399/6/10
دریافت: 1399/1/29 | پذیرش: 1399/3/29 | انتشار: 1399/6/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |