مقدمه: اختلال پانیک دارای نشانه های هیجانی، جسمانی و شناختی زیادی است و مبتلایان به آن دچار افت سلامت می شوند. از آنجایی که یکی از روشهای مؤثر در بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت برنامه توانبخشی شناختی است، پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر توانبخشی شناختی بر کیفیت زندگی، انعطاف پذیری روانشناختی و نگرانی سلامتی در مبتلایان به اختلال پانیک انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان به اختلال پانیک شهر اهواز در سال 1399 بودند. تعداد 40 نفر پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 45 دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) با روش توانبخشی شناختی آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش مقیاس کیفیت زندگی، پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی و خرده مقیاس نگرانی سلامتی در مقیاس افکار اضطرابی بودند. داده ها با آزمون های آماری مناسب در
تحلیل شدند.
 یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت، تحصیلات، سن و تأهل تفاوت معناداری نداشتند (P>0/05). همچنین، گروه‌ها در مرحله پیش‌آزمون از نظر کیفیت زندگی، انعطاف‌پذیری روانشناختی و نگرانی سلامتی تفاوت معناداری نداشتند (P>0/05)، اما در مرحله پس‌آزمون از نظر متغیرهای کیفیت زندگی، انعطاف‌پذیری روانشناختی و نگرانی سلامتی تفاوت معناداری داشتند (P<0/001). برنامه توانبخشی شناختی باعث افزایش معنادار کیفیت زندگی و انعطاف‌پذیری روانشناختی و کاهش معنادار نگرانی سلامتی در مبتلایان به اختلال پانیک شد (P<0/001).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دهنده اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی بر کیفیت زندگی و انعطاف پذیری روانشناختی و کاهش نگرانی سلامتی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت می توانند از روش توانبخشی شناختی در کنار سایر روش ها برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت به ویژه در مبتلایان به اختلال پانیک استفاده کنند.

واژه‌های کلیدی: اختلال پانیک، انعطاف‌پذیری روانشناختی، توانبخشی شناختی، کیفیت زندگی، نگرانی سلامتی.

متن کامل [PDF 361 kb]   (2427 دریافت)