دوره 10، شماره 1 - ( پاییز 1402 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 31-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، علوم پزشکی تهران،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران Salehi.shiva@yahoo.com
چکیده: (1417 مشاهده)
مقدمه: پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 به خاطر مراقبت از این بیماران دچار عوارض متعدد جسمانی و روانشناختی می شوند که توجه به آن ها ضروری است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی مقایسه ای نشانگان افت روحیه در پرستاران بخش های کووید -19 و سایر بخش ها در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 1400 انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی – تحلیلی بوده و جامعه آماری آن کلیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 و سایر بخش ها بیمارستان های شهید مدنی و امام علی (ع) شهر کرج وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در نیمه ی دوم سال 1400 بودند. از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیارهای ورود 200 پرستار انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی مشخصات جمعیت شناختی پرستاران و پرسشنامه ی 16 گویه ای نشانگان افت روحیه ورژن دو کیسان استفاده شد داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: اکثر پرستاران شرکت کننده در مطالعه خانم، متاهل، با تحصیلات کارشناسی، شیفت کاری در گردش با وضعیت استخدامی پیمانی بودند که حداقل یک بار به بیماری کووید-19 مبتلا شده بودند. میانگین نمره نشانگان افت روحیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-19و سایر بخش ها به ترتیب (2/73 ± 22/50) و (3/22 ± 17/15) و در حد شدید بود. بین میانگین نمرات کل نشانگان افت روحیه پرستاران دو گروه (0/01>P)، زیرمقیاس معنا و هدف (0/01>P) و زیر مقیاس پریشانی و مقابله (0/01>P) تفاوت معنی داری وجود داشت و در هر سه مورد میانگین نمرات پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 بالاتر بود.
نتیجه‌گیری: توجه به مسایل و عوارض روانشناختی ناشی از مراقبت از بیماران و در ایام پاندمی کرونا اهمیت بالایی دارد و لازم است تدابیر مدیریتی اثربخش برای کنترل آن ها انجام گیرد. همچنین چون نشانگان افت روحیه پرستاران در پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 بالاتر از پرستاران سایر بخش ها بود لذا توصیه می شود که در طول بحران به تمام پرستاران و بخصوص پرستاران خط مقدم اهمیت و بهای بیشتری داده شود.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی – تحلیلی بوده و جامعه آماری آن کلیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 و سایر بخش ها بیمارستان های شهید مدنی و امام علی (ع) شهر کرج وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در نیمه ی دوم سال 1400 بودند. از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیارهای ورود 200 پرستار انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی مشخصات جمعیت شناختی پرستاران و پرسشنامه ی 16 گویه ای نشانگان افت روحیه ورژن دو کیسان استفاده شد داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: اکثر پرستاران شرکت کننده در مطالعه خانم، متاهل، با تحصیلات کارشناسی، شیفت کاری در گردش با وضعیت استخدامی پیمانی بودند که حداقل یک بار به بیماری کووید-19 مبتلا شده بودند. میانگین نمره نشانگان افت روحیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-19و سایر بخش ها به ترتیب (2/73 ± 22/50) و (3/22 ± 17/15) و در حد شدید بود. بین میانگین نمرات کل نشانگان افت روحیه پرستاران دو گروه (0/01>P)، زیرمقیاس معنا و هدف (0/01>P) و زیر مقیاس پریشانی و مقابله (0/01>P) تفاوت معنی داری وجود داشت و در هر سه مورد میانگین نمرات پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 بالاتر بود.
نتیجه‌گیری: توجه به مسایل و عوارض روانشناختی ناشی از مراقبت از بیماران و در ایام پاندمی کرونا اهمیت بالایی دارد و لازم است تدابیر مدیریتی اثربخش برای کنترل آن ها انجام گیرد. همچنین چون نشانگان افت روحیه پرستاران در پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 بالاتر از پرستاران سایر بخش ها بود لذا توصیه می شود که در طول بحران به تمام پرستاران و بخصوص پرستاران خط مقدم اهمیت و بهای بیشتری داده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی در پرستاری توانبخشی
دریافت: 1401/3/23 | پذیرش: 1401/7/27 | انتشار: 1402/9/11
دریافت: 1401/3/23 | پذیرش: 1401/7/27 | انتشار: 1402/9/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |