مقدمه: تولد کودک معلول مشکلاتی را برای خانواده رقم می زند و باعث ایجاد استرس در اعضاء خانواده به خصوص مادران آن ها می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تفاوت کیفیت زندگی و سرمایه روان‌شناختی مادران کودکان معلول مراکز توانبخشی با مادران کودکان بهنجار انجام شد. روش: این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه‌ای بود که بر روی 60 نفر از مادران کودکان معلول بهزیستی شهرستان اهر که با روش نمونه‌گیری در دسترس و 60 نفر از گروه بهنجار جمعیت عادی که از طریق نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند انجام گردید. این دو گروه از لحاظ سن، تحصیلات و طبقه اقتصادی با یکدیگر یکسان‌سازی شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سرمایه روان‌شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی انجام گردید و داده‌ها با استفاده از نسخه 19 نرم‌افزار SPSS و با آزمون تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی مادران مددجویان مراکز توانبخشی با مادران کودکان بهنجار تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0>p) به طوری که میانگین و انحراف معیار نمره سرمایه روان شناختی و کیفیت زندگی در گروه مادران مددجویان مراکز توانبخشی 11/6±30/46 و 37/385 ± 16/1519 و گروه مادران کودکان بهنجار 7/12±13/53 و 29/572 ± 25/2029 بود. نتیجه‌گیری: مادران مددجویان توانبخشی از کیفیت زندگی و سرمایه روان‌شناختی پایین‌تری نسبت به مادران کودکان بهنجار برخوردار بودند. بنابراین اتخاذ راهکارهایی جهت ارتقاء سطح کیفیت زندگی و سرمایه روان‌شناختی به عنوان سازه‌های مهم حوزه توانبخشی مادران افراد معلول ضروری به نظر می‌رسد.