دوره 10، شماره 3 - ( بهار 1403 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 19-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (1060 مشاهده)
مقدمه: افراد در حین کار با کامپیوتر دچار گردن درد، سردرد، کیفوز و کمردرد میشوند که به نظر میرسد با پیشرفت تکنولوژی روز به روز بر این دردها افزوده میشود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ده جلسه استفاده از دو نوع بریس توراکولامبوساکرال ساده و سنسوردار بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب در کارکنان مبتلا به کیفوز در حین تایپ بود.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمهتجربی و آزمایشگاهی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر افراد مبتلا به کایفوز در شهرستان اردبیل بودند. نمونهها شامل 30 کارمند مرد مبتلا به کایفوز بود که به صورت دردسترس انتخاب شدند. نمونهها به طور تصادفی به دو گروه استفادهکنندگان از بریس سنسوردار و گروه کاربران بریس ساده تقسیم شدند. فعالیت الکتریکی عضلات اندام فوقانی توسط سیستم الکترومیوگرافی در حین تایپ کردن در دو مرحله قبل و بعد از آزمون ثبت شد. هر دو گروه در طول ده جلسه در جلسات تمرینی خود از بریس استفاده کردند. تمامی آنالیزهای آماری بر روی نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که اثرات عامل زمان در عضله اکستنسور سطحی انگشتان دست (180/0d= ;016/0=P)، دالی قدامی (196/0d= ;014/0=P)، دالی میانی (447/0d= ;001/0=P) و ذوزنقه (116/0; d=046/0=P) تفاوت معناداری بین استفاده از بریسهای مختلف را دارد. همچنین در مقایسه عامل گروه عضله دالی قدامی (223/0; d=008/0=P) دالی خلفی (201/0; d=013/0=P) تفاوت معناداری داشت. از طرف دیگر تفاوت معناداری در تعامل گروه و تایپ در عضلات اکستنسور سطحی انگشتان دست (189/0; d=019/0=P)، سه سر بازویی (310/0 ;d=001/0=P)، دالی میانی(133/0; d=047/0=P) و دالی خلفی(554/0; d=001/0=P) مشاهده شد.
نتیجه گیری: کاهش فعالیت الکترومیوگرافی عضلات هنگام استفاده از بریسهای توراکولامبوساکرال در کارکنان مبتلا به کیفوز احتمالا اثربخشی آن را تأیید می‌کند. باوجود این، اثبات هرچه بهتر این موضوع نیاز به انجام پژوهشهای بیشتر دارد.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمهتجربی و آزمایشگاهی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر افراد مبتلا به کایفوز در شهرستان اردبیل بودند. نمونهها شامل 30 کارمند مرد مبتلا به کایفوز بود که به صورت دردسترس انتخاب شدند. نمونهها به طور تصادفی به دو گروه استفادهکنندگان از بریس سنسوردار و گروه کاربران بریس ساده تقسیم شدند. فعالیت الکتریکی عضلات اندام فوقانی توسط سیستم الکترومیوگرافی در حین تایپ کردن در دو مرحله قبل و بعد از آزمون ثبت شد. هر دو گروه در طول ده جلسه در جلسات تمرینی خود از بریس استفاده کردند. تمامی آنالیزهای آماری بر روی نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که اثرات عامل زمان در عضله اکستنسور سطحی انگشتان دست (180/0d= ;016/0=P)، دالی قدامی (196/0d= ;014/0=P)، دالی میانی (447/0d= ;001/0=P) و ذوزنقه (116/0; d=046/0=P) تفاوت معناداری بین استفاده از بریسهای مختلف را دارد. همچنین در مقایسه عامل گروه عضله دالی قدامی (223/0; d=008/0=P) دالی خلفی (201/0; d=013/0=P) تفاوت معناداری داشت. از طرف دیگر تفاوت معناداری در تعامل گروه و تایپ در عضلات اکستنسور سطحی انگشتان دست (189/0; d=019/0=P)، سه سر بازویی (310/0 ;d=001/0=P)، دالی میانی(133/0; d=047/0=P) و دالی خلفی(554/0; d=001/0=P) مشاهده شد.
نتیجه گیری: کاهش فعالیت الکترومیوگرافی عضلات هنگام استفاده از بریسهای توراکولامبوساکرال در کارکنان مبتلا به کیفوز احتمالا اثربخشی آن را تأیید می‌کند. باوجود این، اثبات هرچه بهتر این موضوع نیاز به انجام پژوهشهای بیشتر دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/6/22 | پذیرش: 1402/6/1 | انتشار: 1403/2/30
دریافت: 1401/6/22 | پذیرش: 1402/6/1 | انتشار: 1403/2/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |