دوره 11، شماره 3 - ( بهار 1404 )
جلد 11 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jalilian S A, bagheri S, Hajiloo B. Comparison of Muscle Co-Contraction during Functional Training Techniques at Hard and Soft Surfaces in Athletes with Anterior Cruciate Ligament Injury. IJRN 2025; 11 (3) : 2
URL: http://ijrn.ir/article-1-772-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-772-fa.html
جلیلیان سید علی، باقری شهاب الدین، حاجیلو بهروز. مقایسه هم انقباضی عضلانی حین تکنیک های تمرین عملکردی در دو سطح سخت و نرم در ورزشکاران دارای سابقه آسیب رباط صلیبی قدامی. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1404; 11 (3)
استادیار آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران. bagherishahab@yahoo.com
چکیده: (134 مشاهده)
مقدمه: تفاوت سطوح مواد ممکن است بر عملکرد ورزشی و فعالیت عضلانی تاثیر داشته باشد و عواملی مانند نرمی، بازگشت، بالشتک و جذب نیرو بر وظایف حرکتی موثر باشد هدف از مطالعه حاضر مقایسه هم انقباضی عضلات موثر در آسیب رباط صلیبی قدامی حین دو تمرین عملکردی بر روی سطوح سخت و نرم بود.
روش کار: 29 نفر مرد ورزشکار دانشگاهی با میانگین قد 3/54±171/3 سانتی‌متر، وزن 2/5±75/4 کیلوگرم و سن 2/26±24/47 سال برای شرکت در مطالعه به صورت در دسترس و هدفمند /انتخاب شدند. تمرینات عملکردی شامل پرش جمع و پرش اسکات و دو سطح نرم (تاتامی) و سخت (زمین) برای انجام تمرین در نظر گرفته شد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی، نیم وتری و نیم غشایی طی تمرینات در دو مرحله یک بار در سطح نرم و یک بار در سطح سخت ثبت شد. برای نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیر-ویلک و برای مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی در دو سطح سخت و نرم از آزمون آنالیز واریانس دو سویه با اندازه گیری تکراری در سطح معنی‌داری 0/05 = α استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر اصلی سطح بر هم انقباضی داخلی-خارجی(0/000=p) و بر هم انقباضی جهت‌دار فلکسوری-اکستنسوری (0/000=p) معنی دار و بر هم انقباضی عمومی معنی‌دار نبود (0/955=p). اثر اصلی تمرین بر هم انقباضی داخلی- خارجی (0/008=p) و بر هم انقباضی فلکسوری- اکستانسوری (0/013=p) و بر هم انقباضی عمومی (0/031=p) معنی دار بود. اثر تعاملی فقط در هم انقباضی عمومی معنی دار بود (0/025=p).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد سطح سخت و پرش اسکات در مقایسه با پرش جمع و سطح نرم در برنامه‌های تمرینی پیشگیری از آسیب لیگامنت صلیبی قدامی موثر تر واقع شد. با توجه به یافته های مطالعه حاضر تمرین پرش جمع منجر به هم انقباضی بیشتر فلکسوری شده و می‌تواند یک ریسک فاکتور آسیب زای آسیب لیگامنت صلیبی قدامی باشد.
روش کار: 29 نفر مرد ورزشکار دانشگاهی با میانگین قد 3/54±171/3 سانتی‌متر، وزن 2/5±75/4 کیلوگرم و سن 2/26±24/47 سال برای شرکت در مطالعه به صورت در دسترس و هدفمند /انتخاب شدند. تمرینات عملکردی شامل پرش جمع و پرش اسکات و دو سطح نرم (تاتامی) و سخت (زمین) برای انجام تمرین در نظر گرفته شد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات راست رانی، پهن داخلی، پهن خارجی، نیم وتری و نیم غشایی طی تمرینات در دو مرحله یک بار در سطح نرم و یک بار در سطح سخت ثبت شد. برای نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیر-ویلک و برای مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی در دو سطح سخت و نرم از آزمون آنالیز واریانس دو سویه با اندازه گیری تکراری در سطح معنی‌داری 0/05 = α استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر اصلی سطح بر هم انقباضی داخلی-خارجی(0/000=p) و بر هم انقباضی جهت‌دار فلکسوری-اکستنسوری (0/000=p) معنی دار و بر هم انقباضی عمومی معنی‌دار نبود (0/955=p). اثر اصلی تمرین بر هم انقباضی داخلی- خارجی (0/008=p) و بر هم انقباضی فلکسوری- اکستانسوری (0/013=p) و بر هم انقباضی عمومی (0/031=p) معنی دار بود. اثر تعاملی فقط در هم انقباضی عمومی معنی دار بود (0/025=p).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد سطح سخت و پرش اسکات در مقایسه با پرش جمع و سطح نرم در برنامه‌های تمرینی پیشگیری از آسیب لیگامنت صلیبی قدامی موثر تر واقع شد. با توجه به یافته های مطالعه حاضر تمرین پرش جمع منجر به هم انقباضی بیشتر فلکسوری شده و می‌تواند یک ریسک فاکتور آسیب زای آسیب لیگامنت صلیبی قدامی باشد.
شماره‌ی مقاله: 2
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/9/21 | پذیرش: 1403/8/1 | انتشار: 1404/2/14
دریافت: 1401/9/21 | پذیرش: 1403/8/1 | انتشار: 1404/2/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |