دوره 12، شماره 1 - ( پاییز 1404 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jahani Tabesh S, Arsalani N, Shirozhan S, Nourozi K, Vahedi M, Nozari Mirarkalaie M. Comparison of the Barthel Index and Northwick Park Dependency Scale (NPDS-H) in Assessing the Functional Status of Hospitalized Neurological Patients. IJRN 2025; 12 (1) : 9
URL: http://ijrn.ir/article-1-969-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-969-fa.html
جهانی تابش سونا، ارسلانی نرگس، شیراوژن شیما، نوروزی کیان، واحدی محسن، نوذری میرارکلایی میترا. مقایسه شاخص بارتل و مقیاس وابستگی نورث‌ویک پارک (NPDS-H) در ارزیابی عملکرد بیماران نورولوژیک بستری. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1404; 12 (1)
خانم سونا جهانی تابش 
، دکتر نرگس ارسلانی* ، دکتر شیما شیراوژن ، دکتر کیان نوروزی ، دکتر محسن واحدی ، خانم میترا نوذری میرارکلایی
، دکتر نرگس ارسلانی* ، دکتر شیما شیراوژن ، دکتر کیان نوروزی ، دکتر محسن واحدی ، خانم میترا نوذری میرارکلایی
دانشیار، مرکز تحقیقات سالمندی، گروه پرستاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران nargesarsalani@gmail.com
چکیده: (50 مشاهده)
مقدمه: ارزیابی دقیق سطح وابستگی عملکردی بیماران نورولوژیک یکی از اجزای کلیدی در برنامه‌ریزی مراقبت‌های پرستاری در مراکز توانبخشی است. شاخص بارتل (Barthel Index) به عنوان یک مقیاس ساده، بر فعالیت‌های پایه روزمره تمرکز دارد، درحالی‌که مقیاس وابستگی نورث‌ویک پارک - نسخه بیمارستانی (NPDS-H) با ساختاری چند بعدی، توانایی سنجش دقیق‌تر نیازهای مراقبتی بیماران بستری را فراهم می‌کند. با توجه به نقش ابزارهای ارزیابی در بهبود کیفیت مراقبت و تخصیص منابع، این مطالعه با هدف مقایسه کارآمدی، همبستگی و توافق این دو ابزار در سنجش وابستگی عملکردی بیماران نورولوژیک بستری در ایران انجام شد.
روش‌کار: این پژوهش توصیفی–تحلیلی در سال 1404 در بیمارستان توانبخشی رفیده صورت گرفت. جامعه پژوهش شامل بیماران بستری مبتلا به اختلالات نورولوژیک (از جمله سکته مغزی، ام‌اس، آسیب نخاعی و آسیب تروماتیک مغز) بودند که بر اساس معیارهای ورود و با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. این معیارها شامل سن بالای ۱۸ سال، توانایی پاسخگویی و تأیید تشخیص نورولوژیک بودند. در جهت ارزیابی این دو ابزار، ارزیابی هر بیمار به‌صورت مستقل توسط دو ارزیاب آموزش‌دیده (یک پرستار با مدرک دکترای پرستاری و یک کارشناس ارشد توانبخشی) انجام شد. فاصله بین ارزیابی‌ها یک روز و ترتیب اجرای ابزارها برای همه شرکت‌کنندگان یکسان بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی درون‌خوشه‌ای (ICC) انجام شد.
یافته‌ها: بین نمرات بارتل و NPDS-H همبستگی معکوس و معناداری مشاهده شد (r = -0.78, p < 0.001)، به گونه ای که کاهش نمره بارتل با افزایش سطح وابستگی در NPDS-H همراه بود. میانگین نمره بارتل 29.5 (±15.4) و میانگین امتیاز NPDS-H برابر با 37.9 (±10.2) بود. دامنه نمرات در شاخص بارتل بین 0 تا 70 و در NPDS-H بین 18 تا 58 متغیر بود. توافق بین دو ارزیاب در اجرای NPDS-H بر اساس ICC بالای 0.99 گزارش شد. همچنین مشخص شد NPDS-H پوشش جامع‌تری از جنبه‌های مراقبتی بیماران نسبت به بارتل دارد.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهند که اگرچه هر دو ابزار در ارزیابی وابستگی عملکردی کاربرد دارند، NPDS-H به دلیل ساختار چند بخشی و تمرکز بر نیازهای مراقبتی پیچیده، دقت و تفکیک‌پذیری بالاتری ارائه می‌دهد. این ابزار می‌تواند مکمل یا جایگزینی دقیق‌تر برای شاخص بارتل در مراکز توانبخشی محسوب شود. استفاده از NPDS-H به پرستاران توانبخشی در طراحی مراقبت‌های فرد محور، تعیین اولویت‌های مراقبتی و تخصیص منابع انسانی کمک شایانی می‌نماید. مطالعات آتی با حجم نمونه بالاتر و در محیط‌های بالینی مختلف می‌تواند به تعمیم بهتر نتایج و بررسی قابلیت اجرایی ابزار در شرایط گوناگون منجر شود.
روش‌کار: این پژوهش توصیفی–تحلیلی در سال 1404 در بیمارستان توانبخشی رفیده صورت گرفت. جامعه پژوهش شامل بیماران بستری مبتلا به اختلالات نورولوژیک (از جمله سکته مغزی، ام‌اس، آسیب نخاعی و آسیب تروماتیک مغز) بودند که بر اساس معیارهای ورود و با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. این معیارها شامل سن بالای ۱۸ سال، توانایی پاسخگویی و تأیید تشخیص نورولوژیک بودند. در جهت ارزیابی این دو ابزار، ارزیابی هر بیمار به‌صورت مستقل توسط دو ارزیاب آموزش‌دیده (یک پرستار با مدرک دکترای پرستاری و یک کارشناس ارشد توانبخشی) انجام شد. فاصله بین ارزیابی‌ها یک روز و ترتیب اجرای ابزارها برای همه شرکت‌کنندگان یکسان بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی درون‌خوشه‌ای (ICC) انجام شد.
یافته‌ها: بین نمرات بارتل و NPDS-H همبستگی معکوس و معناداری مشاهده شد (r = -0.78, p < 0.001)، به گونه ای که کاهش نمره بارتل با افزایش سطح وابستگی در NPDS-H همراه بود. میانگین نمره بارتل 29.5 (±15.4) و میانگین امتیاز NPDS-H برابر با 37.9 (±10.2) بود. دامنه نمرات در شاخص بارتل بین 0 تا 70 و در NPDS-H بین 18 تا 58 متغیر بود. توافق بین دو ارزیاب در اجرای NPDS-H بر اساس ICC بالای 0.99 گزارش شد. همچنین مشخص شد NPDS-H پوشش جامع‌تری از جنبه‌های مراقبتی بیماران نسبت به بارتل دارد.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهند که اگرچه هر دو ابزار در ارزیابی وابستگی عملکردی کاربرد دارند، NPDS-H به دلیل ساختار چند بخشی و تمرکز بر نیازهای مراقبتی پیچیده، دقت و تفکیک‌پذیری بالاتری ارائه می‌دهد. این ابزار می‌تواند مکمل یا جایگزینی دقیق‌تر برای شاخص بارتل در مراکز توانبخشی محسوب شود. استفاده از NPDS-H به پرستاران توانبخشی در طراحی مراقبت‌های فرد محور، تعیین اولویت‌های مراقبتی و تخصیص منابع انسانی کمک شایانی می‌نماید. مطالعات آتی با حجم نمونه بالاتر و در محیط‌های بالینی مختلف می‌تواند به تعمیم بهتر نتایج و بررسی قابلیت اجرایی ابزار در شرایط گوناگون منجر شود.
شماره‌ی مقاله: 9
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
پرستاری توانبخشی
دریافت: 1404/3/22 | پذیرش: 1404/6/13 | انتشار: 1404/7/27
دریافت: 1404/3/22 | پذیرش: 1404/6/13 | انتشار: 1404/7/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |