مقدمه: پرستاران به خاطر شرایط کاری ویژه نیاز مبرمی به آمادگی جسمی و روانی مناسب دارند. برنامه ورزشی منظم می‌تواند بر سلامت جسمی و روحی تاثیرگذار باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر اجرای برنامه ورزشی هوازی بر آمادگی هوازی و عزت نفس پرستاران انجام گردید.
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون و با گروه شاهد می‌باشد. جامعه این پژوهش شامل کلیه پرستاران عضو هیات نظام پرستاری شهرهای تهران، ساری و قائم شهر تشکیل می‌دادند. در این مطالعه ۳۳ آزمودنی واجد شرایط با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. مداخله شامل هشت هفته تمرین هوازی، هفته‌ای ۳ جلسه، که هر جلسه شامل ۷-۵ دقیقه گرم کردن، ۱۲ دقیقه دویدن مداوم ۸۰%-۶۰% حداکثر ضربان قلب و ۱۰-۷ دقیقه سرد کردن بوده است. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیکی، پرسشنامه عزت نفس آیزنک، دستگاه تحلیلگر گازهای تنفسی استفاده شد. داده‌ها پس از جمع آوری با استفاده از نسخه ۲۰ نرم افزار SPSS و آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس، آزمون کای دو، تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که برنامه ورزشی هوازی تأثیر معناداری بر آمادگی هوازی آزمودنی‌های گروه مداخله داشته است (۰/۰۰۱>P ) و باعث بالا رفتن میانگین نمره آمادگی هوازی در آن‌ها شده است. نتایج همچنین بیانگر آن بود که برنامه ورزشی هوازی تأثیر معنی داری بر میانگین نمره عزت نفس نداشته است (۰/۰۵<P ).
نتیجه گیری: برنامه ورزشی هوازی باعث بهبود آمادگی هوازی پرستاران می‌شود اما بر عزت نفس پرستاران تاثیری ندارد. شرکت در فعالیت‌های بدنی منظم می‌تواند باعث تغییرات جسمانی همراه با فواید فیزیولوژیکی مانند ظرفیت هوازی، عملکرد سیتم تنفسی، استقامت، قدرت عضلانی، انعطاف پذیری، هماهنگی و کاهش وزن بدن گردند که تأثیر کلی آن افزایش ظرفیت انجام کار جسمانی و قابلیت یادگیری و اجرای مهارت‌های مختلف می‌باشد.
