خانم زبیده عبدالهی، دکتر نرمین غنی زاده حصار، دکتر سجاد روشنی، دکتر ابراهیم محمد علی نسب فیروزجاه،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه و هدف: ناهنجاری های شانه و کتف از شایعترین اختلالات کمربند شانه میباشند. ارتباط بین ثبات مرکزی و قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه و پایین تنه همواره مورد تاکید بود است. براین اساس انتخاب روش تمرینی بهتر جهت پیشگیری و درمان اختلالات کمربند شانه اهمیت دارد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر تمرینات اصلاحی عملکردی، ثبات مرکزی و ترکیبی بر وضعیت کمربند شانه دختران نوجوان بود.
روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی ۵۲ دختر نوجوان دارای شانه به جلو با دامنه سنی ۱۴ الی ۱۶ سال به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به ۴ گروه مساوی ۱۳ نفر، شامل تمرینات اصلاحی عملکردی، ثبات مرکزی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. در این افراد میزان شانه به جلو توسط دابل اسکوار مدلEM ۴۲۰) ) و شاخص کتف با استفاده از مترنواری قبل و بعد از اعمال مداخله ها، اندازهگیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس و آزمون بونفرونی در نرم افزار SPSS۲۵ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج آزمون آنکوا نشان داد که تمرینات اصلاحی عملکردی، ثبات مرکزی و ترکیبی بر ناهنجاری شانه به جلو (۰/۰۰۱=P)، و شاخص کتف (۰/۰۰۱=P)، دختران نوجوان تاثیر معنی داری دارند. در ادامه نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که از بین تمرینات انجام گرفته، تمرینات گروه ترکیبی، تمرینات گروه اصلاحی عملکردی و تمرینات گروه ثبات دهنده مرکزی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر ناهنجاری شانه به جلو و شاخص کتف دختران داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، میتوان نتیجه گرفت که اجرای یک دوره تمرینات اصلاحی عملکردی، تمرینات ثبات دهنده مرکزی و تمرینات ترکیبی موجب بهبود ناهنجاری شانه به جلو و وضعیت شاخص کتف در دختران می شود.
