مقدمه: افراد نابینا تحت تأثیر برخوردهای جامعه و اطرافیان در مهارت‌های سازشی و تشخیصی مشکلات بیشتری را تجربه می‌کنند و مطالعات در زمینه رفتارهای اجتماعی و انطباقی کودکان نابینا در ایران محدود و دارای نتایج ضدونقیض است. تحقیق حاضر با مقایسه نمره هوش هیجانی افراد کم‌بینا و نابینا با افراد بینا در جامعه نابینایان شهر شاهرود سعی در پی بردن به تأثیر معلولیت بر میزان هوش هیجانی دارد. روش: این مطالعه توصیفی مقایسه‌ای بر روی 32 نفر معلول نابینا و کم‌بینا از کل جامعه بهزیستی شهرستان شاهرود و تعداد 77 نفر از افراد سالم خانواده سایر گروه‌های معلول تحت پوشش بهزیستی انجام پذیرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی بار – اون با اعتبار و پایایی تائید شده در ایران جمع‌آوری شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره کل هوش هیجانی در افراد گروه نابینا و کم‌بینا و افراد گروه سالم به ترتیب 45±5/331 و 42 ± 5/326 بود که هر چند نمره هوش هیجانی بین دو گروه متفاوت بود ولی این تفاوت معنی‌دار نبود (05/0p). نتیجه‌گیری: مؤلفه‌های انعطاف‌پذیری و خود شکوفایی درگروه نابینایان و کم‌بینایان در مقایسه با افراد سالم به میزان قابل ملاحظه و معنی داری بالاتر است که با استفاده از این مؤلفه‌های هوش هیجانی در افراد نابینا و کم‌بینا می‌توان استعدادها، ظرفیت‌ها و نیروهای بالقوه موجود در آن‌ها را مورد بررسی و برنامه ریزی قرار داد و زمینه هایی را برای رشد و شکوفایی آن‌ها فراهم ساخت.