دوره 5، شماره 4 - ( تابستان 1398 )                   جلد 5 شماره 4 صفحات 25-17 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jafarnezhadgero A, Ghane G, Valizade Orang S, Ghorbanloo F. Comparison lower limb joints stiffness in chronic low back pain patients with healthy people while walking. IJRN 2019; 5 (4) :17-25
URL: http://ijrn.ir/article-1-401-fa.html
جعفرنژادگرو امیرعلی، قانع قادر، ولی‌زاده اورنج سارا، قربانلو فرشاد. مقایسه سفتی مفاصل اندام تحتانی در بیماران کمردرد مزمن با افراد سالم طی راه رفتن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1398; 5 (4) :17-25

URL: http://ijrn.ir/article-1-401-fa.html


گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران amiralijafarnezhad@gmail.com
چکیده:   (3990 مشاهده)
مقدمه: کمردرد یک بیماری ارتوپدی است که حدود 80 درصد افراد را در طول عمر خود تحت تأثیر قرار می­دهد.  به نظر می­رسد که الگوی فعالیت عضلانی با اجزای نیروی عکس­العمل زمین در ارتباط است و باید در هنگام ارزیابی کمردرد و درمان آن مورد توجه قرار گیرد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه سفتی مفاصل اندام تحتانی در سه­بعد، در زیرمراحل پاسخ بارگیری، میانی اتکا، هل دادن و کل فاز اتکا در بیماران کمردرد با افراد سالم طی راه رفتن می­باشد.
روش­: 15پژوهش حاضر از نوع نیمه­تجربی می­باشد. مرد دارای کمردرد در گروه گروه تجربی (سن 2/9±25/3 سال)) و 15 مرد سالم در گروه کنترل (سن 2/9±26 سال) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. برای کمی­سازی سینماتیک راه رفتن چهار دوربین با فرکانس 100 هرتز و برای ثبت اجزای نیروی عکس­العمل زمین یک صفحه­نیرو با فرکانس 1000 هرتز استفاده شد. برای تحلیل آماری از آزمون تی مستقل با سطح معنی­داری0/05 استفاده شد.
یافته­ها: سفتی در مفصل ران در مرحله پاسخ بارگیری در سطح هوریزنتال(0/029p=)، در مرحله میانی اتکا در سطوح ساجیتال (0/009p=) و هوریزنتال (0/004p=) و در کل مرحله اتکا در سطوح ساجیتال (0/004p=) و هوریزنتال (0/029p=) در گروه کمردرد در مقایسه با گروه سالم کمتر بود. در مفصل زانو در مرحله میانی اتکا (0/028p=) و هل دادن (0/011p=) در سطح فرونتال و در کل مرحله اتکا در سطوح ساجیتال (0/00p=) و فرونتال (0/00p=) در گروه تجربی بزرگتر از گروه کنترل بود. در مفصل مچ­پا طی مرحله میانی اتکا در سطح ساجیتال (0/022p=) مقدار سفتی در گروه تجربی کمتر از گروه سالم بود.
نتیجه­گیری: با توجه به کاهش سفتی مفصل ران و افزایش سفتی مفاصل زانو و مچ­پا در بیماران کمردرد در مقایسه با افراد سالم، طراحی تداخلات درمانی همچون تمرینات ورزشی تقویت کننده­ی عضلات اینورتور مچ پا، چرخش دهنده­های خارجی دو اندام ساق و ران و همچنین عضلات شکم  جهت بهبود این متغییر­ها در بیماران کمردرد توصیه می­شود.
واژه‌های کلیدی: کمردرد، سفتی، راه رفتن، توانبخشی
متن کامل [PDF 968 kb]   (2302 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/8/21 | پذیرش: 1397/12/24 | انتشار: 1398/3/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Rehabilitation Research

Designed & Developed by : Yektaweb