روش کار: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون شامل گروه‌های مداخله و کنترل بود. جامعه پژوهش کارکنان زن بیمارستان گنجویان شهر دزفول در سال 1397 بودند که 30 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی با کمک قرعه‌کشی به دو گروه مساوی (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله 8 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های انعطاف‌پذیری، استرس ادراک‌شده و تاب‌آوری بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه بیست و یک به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.
یافته‌ها: گروه‌های مداخله و کنترل از نظر انعطاف‌پذیری، استرس ادراک‌شده و تاب‌آوری تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث بهبود معنادار انعطاف‌پذیری (0/001P<، 185/405F=)، تاب‌آوری (0/001P<، 168/688F=) و استرس ادراک‌شده (0/003P<، 10/73F=) در کارکنان زن بیمارستان شد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده تاثیر آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود انعطاف‌پذیری، استرس ادراک‌شده و تاب‌آوری در کارکنان زن بیمارستان بود. در نتیجه برای ارتقای انعطاف‌پذیری و تاب‌آوری و برای کاهش استرس ادراک‌شده می‌توان از روش آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده کرد.
 

واژه‌های کلیدی: استرس، انعطاف‌پذیری، بیمارستان، تاب‌آوری، پذیرش و تعهد، کارکنان زن

متن کامل [PDF 1158 kb]   (2709 دریافت)