مقدمه و هدف: بلند کردن بار، تکلیف دینامیکی پیچیدهای است که اندام فوقانی و تحتانی را درگیر میسازد. بلند کردن بار و وزنه در فعالیت های ورزشی و روزانه، ممکن است افراد را در معرض شرایط فیزیکی نامطلوب قرار دهد و به صدمه منجر شود. هدف از این پژوهش، مقایسه فعالیت الکتریکی و هم انقباضی عضلات منتخب اندام تحتانی طی وظیفه بلند کردن دستی بار با سه تکنیک متفاوت بود.
روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. تعداد 18 آزمودنی مرد سالم (وزن: 6/56 ± 73/6 کیلوگرم، قد:  5/51 ± 176/7 سانتی متر،سن:1/68 ±2 /26سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها وظیفه بلند کردن دستی بار را با سه تکنیک متفاوت (اسکات، استوپ و فری استایل) انجام دادند. فعالیت الکتریکی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسر رانی، نیم وتری، دوقلوی داخلی و درشت نئی قدامی آزمودنی ها طی بلند کردن بار با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد.
یافته ها: شدت فعالیت عضلات چهار سررانی؛ راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی در تکنیک استوپ به طور معنی داری کمتر ( P=0/012, P= 0/023, P= 0/034) و شدت فعالیت عضلات همسترینگ؛ دوسررانی و نیم وتری در تکنیک استوپ بیشتر از دو تکنیک دیگر بود(P<0/05) همچنین هم انقباضی عمومی در تکنیک استوپ کمتر از تکنیک اسکات (P<0/001)و فری استایل (P=0/009) است. هم انقباضی جهت دار اکستنسوری-فلکسوری در تکنیک استوپ به طور معنی داری کمتر از دو تکنیک دیگر بود (P<0/05).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، تکنیک اسکات نسبت به تکنیک فری استایل و استوپ، تکنیک بهتری برای برداشتن دستی بار بوده و بکارگیری مناسب عضلات اطراف مفصل زانو باعث میشود نیروهای مکانیکی وارده و ریسک آسیب دیدگی این مفصل کاهش یابد.

واژه‌های کلیدی: بلند کردن، الکترومایوگرافی، هم انقباضی، عضلات اندام تحتانی.

متن کامل [PDF 1423 kb]   (891 دریافت)