نشریه علمی-پژوهشی

مقدمه: دیابت یک بیماری ناتوان کننده در سالمندان محسوب می شود که بر کیفیت زندگی آن ها تاثیرگذار است. خودمراقبتی بواسطه آموزش کلید کنترل دیابت است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت بود.

روش کار: نوع مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد با گروه شاهد بود. جامعه پژوهش را کلیه سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو که به مرکز دیابت الزهرای اصفهان مراجعه می کردند تشکیل می دادند. در این مطالعه از روش سرشماری استفاده و 64 نمونه واجد شرایط انتخاب گردیدند که سپس با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده به طور مساوی در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سلامت سالمندان، آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله خون قبل و بعد از مداخله بود. برنامه مداخله در قالب شش جلسه آموزشی و برنامه خود مراقبتی طراحی و اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نسخه 19 نرم افزار SPSS و آزمون های من- ویتنی، مجذور خی، آزمون تی مستقل و تی زوجی و آزمون آنالیز کواریانس انجام پذیرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که در گروه مداخله میانگین نمره کیفیت زندگی سلامت سالمندان مبتلا به دیابت بعد از انجام مداخله تفاوت معناداری با زمان قبل از آن داشته است (001/0 P <) ولی در گروه شاهد این تفاوت معنادار نبود. بعد از مداخله میانگین نمره HbA1c در گروه مداخله به طور معناداری کمتر از گروه شاهد شده بود (001/0 P <).

نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که برنامه آموزشی خودمراقبتی موجب بهبود و ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیابت می شود. بنابراین می توان با اجرای برنامه های آموزش خود مراقبتی با استفاده از الگوهای نوین آموزشی کیفیت زندگی این گروه از سالمندان و سال های عمر فعال آنان را افزایش داد.