دوره 4، شماره 1 - ( پاییز 1396 )
جلد 4 شماره 1 صفحات 44-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahgoi A, Nourozi K, Rahgozar M, Yadollahi M. Comparison of Self-concept and Quality of Life between Residential and Non-residential Elderlies of Nursing Homes in Tehran. IJRN 2017; 4 (1) :38-44
URL: http://ijrn.ir/article-1-244-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-244-fa.html
شعبانی جواد، ره گوی ابوالفضل، نوروزی کیان، رهگذر مهدی، شعبانی مهدی. مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر مقیم آسایشگاه‌های شهر تهران. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1396; 4 (1) :38-44
چکیده: (6472 مشاهده)
مقدمه: خودپنداره متغیر مهمی در حوزه سالمندی است که کمتر به آن توجه شده است. همچنین کیفیت زندگی یکی از مهمترین شاخص‌های توسعه انسانی است. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران در سال 1394 انجام پذیرفت.
روش کار: در این مطالعه مطالعه توصیفی- تحلیلی که جامعه آماری پژوهش آن شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران بود تعداد 217 نفر در هر گروه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌ها به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه‌ای انتخاب شدند. نمونه گیری برای سالمندان مقیم مراکز سالمندی به روش نمونه تصادفی سهمیه‌ای بود و از هر آسایشگاه به نسبت تعداد سالمندان مقیم، نمونه‌گیری تصادفی بعمل آمد. نمونه‌گیری برای سالمندان غیرمقیم مراکز سالمندی بصورت در دسترس و با در نظر گرفتن همتاسازی از نظر سن و جنسیت انجام پذیرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودپنداره راجرز و پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استباطی شامل کای اسکوئر- پیرسون، کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی مستقل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین خودپنداره سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب 47/1 ± 25/8 و 63/1 ± 14/8 بود. این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت و میانگین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب 80/9 ± 88/27 و 79/10 ± 81/31 بود. و متغیر کیفیت زندگی (000/0 = P) در این دو گروه تفاوت معنادار داشت. بین خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم (P برابر با 001/0) و غیرمقیم (P برابر با 014/0) سراهای سالمندی رابطه معناداری وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها جهت ایجاد تغیرات، پیشنهادهایی در ارتباط با آموزش به خانواده در مـورد بـازنگری در سپردن سالمندان به خانه‌های سـالمندی و نیـز بهبـود کیفیـت و افزایش امکانات محیطی و رفـاهی خانه‌های سـالمندان، مشـابه نمودن محیط خانه‌های سالمندی به محیط خـانواده افـراد تـا حـد امکان و نیز ترغیب خانواده‌ها و دوستان فرد سـالمند بـه سرکشـی منظم به فرد، افزایش خدمات رفاهی و توانبخشی توسط مسئولین و توانمند سازی سالمندان می‌تواند سودمند باشد.
روش کار: در این مطالعه مطالعه توصیفی- تحلیلی که جامعه آماری پژوهش آن شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران بود تعداد 217 نفر در هر گروه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌ها به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه‌ای انتخاب شدند. نمونه گیری برای سالمندان مقیم مراکز سالمندی به روش نمونه تصادفی سهمیه‌ای بود و از هر آسایشگاه به نسبت تعداد سالمندان مقیم، نمونه‌گیری تصادفی بعمل آمد. نمونه‌گیری برای سالمندان غیرمقیم مراکز سالمندی بصورت در دسترس و با در نظر گرفتن همتاسازی از نظر سن و جنسیت انجام پذیرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودپنداره راجرز و پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استباطی شامل کای اسکوئر- پیرسون، کلموگروف اسمیرنوف، آزمون تی مستقل، آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین خودپنداره سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب 47/1 ± 25/8 و 63/1 ± 14/8 بود. این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت و میانگین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب 80/9 ± 88/27 و 79/10 ± 81/31 بود. و متغیر کیفیت زندگی (000/0 = P) در این دو گروه تفاوت معنادار داشت. بین خودپنداره و کیفیت زندگی سالمندان مقیم (P برابر با 001/0) و غیرمقیم (P برابر با 014/0) سراهای سالمندی رابطه معناداری وجود دارد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها جهت ایجاد تغیرات، پیشنهادهایی در ارتباط با آموزش به خانواده در مـورد بـازنگری در سپردن سالمندان به خانه‌های سـالمندی و نیـز بهبـود کیفیـت و افزایش امکانات محیطی و رفـاهی خانه‌های سـالمندان، مشـابه نمودن محیط خانه‌های سالمندی به محیط خـانواده افـراد تـا حـد امکان و نیز ترغیب خانواده‌ها و دوستان فرد سـالمند بـه سرکشـی منظم به فرد، افزایش خدمات رفاهی و توانبخشی توسط مسئولین و توانمند سازی سالمندان می‌تواند سودمند باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1395/6/15 | پذیرش: 1396/4/10 | انتشار: 1396/8/16
دریافت: 1395/6/15 | پذیرش: 1396/4/10 | انتشار: 1396/8/16
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |