نشریه علمی-پژوهشی

مقدمه: عدم توجه به عوامل مرتبط با سلامت روان یکی ازعوامل مهم درکاهش کارآیی، ازدست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی خصوصاً در خدمات حرفه‌ای می‌باشد. هدف از این مطالعه "بررسی رابطه سلامت روان با تعهدسازمانی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان" است.

روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی است که 211 پرستارشاغل بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1393 به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک، استاندارد سلامت روان SCL-25 و سه بعدی عاطفی، مستمر و هنجاری تعهد سازمانی آلن ومایر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین نمره سلامت روان پرستاران (16 ± 18/ 3) که نشان دهنده سلامت روان خوب در آنان می‌باشد. میانگین نمره تعهد سازمانی درکل 7/4± 64/4که نشان می‌دهد اکثریت (84) درصد پرستاران از تعهد سازمانی متوسطی برخوردار بوده‌اند. بین سلامت روان با تعهد سازمانی درکل و در ابعاد آن (عاطفی، مستمر و هنجاری) رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که مشخصات دموگرافیک سن (0/004= P)، میزان درامد ماهانه (0/001> P) و وضعیت تأهل (0/001> P) با سلامت روان و سابقه کار با تعهد سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر به اثبات می‌رساند که تعهد سازمانی در پرستاران را نمی‌توان بر اساس سلامت روانی آنها تعیین کرد.