دوره ۴، شماره ۱ - ( پاییز ۱۳۹۶ )
جلد ۴ شماره ۱ صفحات ۵۱-۴۵ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kamrani Faraz N, Letafat Kar A, Javdaneh N. Effect of a Water Resistance Combined Training on Balance and Fall Risk in Elderly Women over 60 Years in Tehran. IJRN 2017; 4 (1) :45-51
URL: http://ijrn.ir/article-1-297-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-297-fa.html
کامرانی فراز نازنین، لطافت کار امیر، جاودانه نورالله. تأثیر یک دوره تمرینات ترکیبی مقاومتی جامع در آب بر تعادل و خطر افتادن زنان سالمند بالای ۶۰ سال شهرستان تهران. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۶; ۴ (۱) :۴۵-۵۱
دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (۶۱۵۹ مشاهده)
مقدمه: با ورود به دوره سالمندی، تغییراتی در عملکرد سیستم‌های اسکلتی – عضلانی، دهلیزی، حسی – پیکری و بینایی رخ می‌دهد که سیستم‌های فیزیولوژیک در گیر در تعادل هستند. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی در آب بر تعادل و خطر افتادن زنان سالمند سالم 75 -60 سال شهر تهران بود.
روش کار: مطالعه حاضر با توجه به اعمال مداخله از نوع نیمه تجربی می‌باشد. جامعه پژوهش را کلیه سالمندان زن 60-75 سال شهر تهران بود. نمونه‌های تحقیق را 24 زن سالمند تشکیل می‌دادد که به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله در یک برنامه ورزشی 8 هفته‌ای تمرینات در آب (هفته‌ای سه جلسه) شرکت کردند و گروه شاهد نیز به برنامه‌های عادی روزانه خود ادامه دادند. برای محاسبه تعادل و خطر افتادن به ترتیب از آزمون شارپند رومبرگ و آزمون مقیاس تعادلی برگ استفاده شد. از تی تست مستقل و وابسته برای ارزیابی داده‌های قبل و بعد از دوره تمرینی به وسیله نسخه 19 نرم افزار SPSS، استفاده شد.
یافته‌ها: از طرفی نتایج، اختلاف معناداری را در میانگین کلی تعادل ایستا و پویا بعد از دوره تمرینی در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، نشان داد (05/0 ≥ P). به طوری که میزان تعادل بعد اعمال برنامه تمرینی بهبود پیدا کرد و خطر زمین افتادن کاهش یافته بود.
نتیجه گیری: بکارگیری برنامه ورزشی ترکیبی مقاومتی جامع در آب، به علت ماهیت کم خطر بودن با فراهم نمودن شرایطی برای به چالش کشیدن سیستم عصبی عضلانی، می‌تواند شیوه موثری در بهبود تعادل و متعاقب آن کاهش خطر افتادن دز زنان سالمند 75- 60 سال باشد.
روش کار: مطالعه حاضر با توجه به اعمال مداخله از نوع نیمه تجربی می‌باشد. جامعه پژوهش را کلیه سالمندان زن 60-75 سال شهر تهران بود. نمونه‌های تحقیق را 24 زن سالمند تشکیل می‌دادد که به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله در یک برنامه ورزشی 8 هفته‌ای تمرینات در آب (هفته‌ای سه جلسه) شرکت کردند و گروه شاهد نیز به برنامه‌های عادی روزانه خود ادامه دادند. برای محاسبه تعادل و خطر افتادن به ترتیب از آزمون شارپند رومبرگ و آزمون مقیاس تعادلی برگ استفاده شد. از تی تست مستقل و وابسته برای ارزیابی داده‌های قبل و بعد از دوره تمرینی به وسیله نسخه 19 نرم افزار SPSS، استفاده شد.
یافته‌ها: از طرفی نتایج، اختلاف معناداری را در میانگین کلی تعادل ایستا و پویا بعد از دوره تمرینی در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، نشان داد (05/0 ≥ P). به طوری که میزان تعادل بعد اعمال برنامه تمرینی بهبود پیدا کرد و خطر زمین افتادن کاهش یافته بود.
نتیجه گیری: بکارگیری برنامه ورزشی ترکیبی مقاومتی جامع در آب، به علت ماهیت کم خطر بودن با فراهم نمودن شرایطی برای به چالش کشیدن سیستم عصبی عضلانی، می‌تواند شیوه موثری در بهبود تعادل و متعاقب آن کاهش خطر افتادن دز زنان سالمند 75- 60 سال باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1395/12/10 | پذیرش: 1396/2/26 | انتشار: 1396/8/16
دریافت: 1395/12/10 | پذیرش: 1396/2/26 | انتشار: 1396/8/16
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |