دوره 4، شماره 2 - ( زمستان 1396 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 43-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nourbakhsh S, Ayadi N, Fayazi M, Sadri E. Effectiveness of Happiness Training Program Based on Fordyce Cognitive Behavioral Theory on Quality of Life and Ability to Tolerate Disorders of Women with Physical-Motor Disabilities. IJRN 2018; 4 (2) :35-43
URL: http://ijrn.ir/article-1-305-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-305-fa.html
نوربخش سرگل، اعیادی نادر، فیاضی مینا، صدری اسماعیل. اثربخشی برنامه آموزش شادکامی مبتنی بر نظریه شناختی - رفتاری فوردایس بر کیفیت زندگی و توانایی تحمل آشفتگی زنان مبتلا به معلولیت جسمی - حرکتی. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1396; 4 (2) :35-43
گروه مشاوره خانواده، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (6554 مشاهده)
مقدمه: معلولیت دارای ابعاد جسمانی و روان‌شناختی است و همانطور که سلامت جسمی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، سازگاری روانی- اجتماعی و سلامت روانی او را نیز متأثر می‌سازد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شادکامی به شیوه شناختی- رفتاری فوردایس بر کیفیت زندگی و تحمل آشفتگی زنان با معلولیت جسمی- حرکتی بود.
روش کار: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان معلول جسمی- حرکتی انجمن معلولین جسمی- حرکتی شهرستان اردبیل بودند که از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. بعد از اجرای پیش‌آزمون بر روی هر دو گروه، مداخله آزمایشی در طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به صورت یک جلسه در هر هفته به اجرا در آمد و پس از اتمام برنامه درمانی، پس‌آزمون اجرا گردید. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مقیاس تحمل آشفتگی سیمون و گاهر استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق حاضر از تحلیل کوواریانس استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که پس از آموزش شادکامی در میانگین نمرات کیفیت زندگی و تحمل آشفتگی گروه‌های مداخله نسبت به گروه شاهد تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که نمرات کیفیت زندگی و تحمل پریشانی گروه مداخله پس از آموزش شادکامی به شیوه شناختی-رفتاری فوردایس به صورت معناداری افزایش یافت (01/0 > P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت که استفاده از آموزش شادکامی به شیوه شناختی- رفتاری فوردایس، می‌تواند موجب بهبود کیفیت زندگی و تحمل پریشانی معلولین جسمی- حرکتی شود.
روش کار: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان معلول جسمی- حرکتی انجمن معلولین جسمی- حرکتی شهرستان اردبیل بودند که از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. بعد از اجرای پیش‌آزمون بر روی هر دو گروه، مداخله آزمایشی در طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به صورت یک جلسه در هر هفته به اجرا در آمد و پس از اتمام برنامه درمانی، پس‌آزمون اجرا گردید. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مقیاس تحمل آشفتگی سیمون و گاهر استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق حاضر از تحلیل کوواریانس استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که پس از آموزش شادکامی در میانگین نمرات کیفیت زندگی و تحمل آشفتگی گروه‌های مداخله نسبت به گروه شاهد تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که نمرات کیفیت زندگی و تحمل پریشانی گروه مداخله پس از آموزش شادکامی به شیوه شناختی-رفتاری فوردایس به صورت معناداری افزایش یافت (01/0 > P).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت که استفاده از آموزش شادکامی به شیوه شناختی- رفتاری فوردایس، می‌تواند موجب بهبود کیفیت زندگی و تحمل پریشانی معلولین جسمی- حرکتی شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1396/1/28 | پذیرش: 1396/8/30 | انتشار: 1396/11/18
دریافت: 1396/1/28 | پذیرش: 1396/8/30 | انتشار: 1396/11/18
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |