دوره ۶، شماره ۳ - ( بهار ۱۳۹۹ )
جلد ۶ شماره ۳ صفحات ۳۳-۲۵ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jafarnezhadgero A, Anvari M, Valizade Orang A. Influence of sport shoe ageing on frequency domain of lower limb muscles in individuals with genu varum and healthy group during walking. IJRN 2020; 6 (3) :25-33
URL: http://ijrn.ir/article-1-498-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-498-fa.html
جعفرنژادگرو امیرعلی، انواری مریم، ولی زاده اورنج آیدین. اثر طول عمر کفش ورزشی بر طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی طی راه رفتن در افراد سالم و دارای ژنوواروم. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۹; ۶ (۳) :۲۵-۳۳
استادیار بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران amiralijafarnezhad@gmail.com
چکیده: (۳۷۵۴ مشاهده)
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر طول عمر کفش ورزشی بر طیف فرکانس منتخبی از عضلات اندام تحتانی در افراد سالم و ژنوواروم طی راه رفتن بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی میباشد. 15 دختر دارای ژنوواروم و 15 نفر فرد سالم داوطلب شرکت در این پژوهش شدند. دادهها تحت دو شرایط ویژه شامل راه رفتن با کفش نو و کفش کارکرده جمعآوری شد. مدت استفاده از کفش شش ماه بود. فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از دستگاه الکترومایوگرام سطحی ثبت گردید. آزمون تحلیل واریانس دو سویه با اندازه گیری های مکرر جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری 0/05>P در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که عامل کفش اثر معناداری بر میزان طیف فرکانس فعالیت عضلههای پهن داخلی در فاز اتکا (0/04=P)، درشتنئی قدامی در زیرفاز پاسخبارگیری (0/01=P) و هلدادن (0/002=P)، و دوقلوی داخلی در زیرفاز هلدادن (0/003=P) دارد. بهعلاوه اثر گروه بر میزان طیف فرکانس فعالیت عضلات درشتنئی قدامی در فازهای اتکا (0/04=P) و نوسان (0/04=P) معنادار میباشد.
نتیجه گیری: به نظر میرسد افزایش طول عمر کفش، طیف فرکانس عضلات اندام تحتانی را در هر دو گروه سالم و گروه دارای ژنوواروم دچار تغییر می نماید. در برخی موارد این تغییر فرکانس عضلات ممکن است با افزایش احتمال آسیب همراه باشد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی میباشد. 15 دختر دارای ژنوواروم و 15 نفر فرد سالم داوطلب شرکت در این پژوهش شدند. دادهها تحت دو شرایط ویژه شامل راه رفتن با کفش نو و کفش کارکرده جمعآوری شد. مدت استفاده از کفش شش ماه بود. فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از دستگاه الکترومایوگرام سطحی ثبت گردید. آزمون تحلیل واریانس دو سویه با اندازه گیری های مکرر جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری 0/05>P در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که عامل کفش اثر معناداری بر میزان طیف فرکانس فعالیت عضلههای پهن داخلی در فاز اتکا (0/04=P)، درشتنئی قدامی در زیرفاز پاسخبارگیری (0/01=P) و هلدادن (0/002=P)، و دوقلوی داخلی در زیرفاز هلدادن (0/003=P) دارد. بهعلاوه اثر گروه بر میزان طیف فرکانس فعالیت عضلات درشتنئی قدامی در فازهای اتکا (0/04=P) و نوسان (0/04=P) معنادار میباشد.
نتیجه گیری: به نظر میرسد افزایش طول عمر کفش، طیف فرکانس عضلات اندام تحتانی را در هر دو گروه سالم و گروه دارای ژنوواروم دچار تغییر می نماید. در برخی موارد این تغییر فرکانس عضلات ممکن است با افزایش احتمال آسیب همراه باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/6/15 | پذیرش: 1398/8/30 | انتشار: 1398/12/5
دریافت: 1398/6/15 | پذیرش: 1398/8/30 | انتشار: 1398/12/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |