دوره 6، شماره 3 - ( بهار 1399 )
جلد 6 شماره 3 صفحات 115-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghi-Gandomani H, rezaei A, Azadchehr M, afshar M. The effect of empowerment program on nurses' moral distress in intensive care units. IJRN 2020; 6 (3) :109-115
URL: http://ijrn.ir/article-1-512-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-512-fa.html
صادقی گندمانی حمیدرضا، رضایی آرزو، آزادچهر محمدجواد، افشار محمد. بررسی تأثیر برنامه توانمندسازی بر درماندگی اخلاقی پرستاران در بخش‌های مراقبت ویژه. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1399; 6 (3) :109-115
گروه اتاق عمل، مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران afshar_m_1344@yahoo.com
چکیده: (2941 مشاهده)
مقدمه: یکی از مشکلات روانی و اجتماعی شایع در بین پرستاران شاغل در واحد مراقبت ویژه درماندگی اخلاقی است. درماندگی اخلاقی را می توان وضعیتی از عدم تعادل روانی دانست که زمانی تجربه می شود که انسان از انجام عملی که می داند درست است بازداشته و یا مجبور به انجام کاری شود که می داند نادرست است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه توانمندسازی بر درماندگی اخلاقی پرستاران واحد مراقبت ویژه انجام شد.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 60 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1398 انجام شد. روش نمونه گیری از نوع بلوک بندی تصادفی بود. برنامه توانمندسازی اخلاقی طی یک کارگاه 2 روزه برای گروه مداخله برگزار شد. در شروع، بلافاصله و 1 ماه بعد از مداخله، پرسشنامه اطلاعات فردی و درماندگی اخلاقی برای هر دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی نظیر تی مستقل، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر در نرم افزار آماری 16 . SPSSV انجام گرفت.
یافته ها: قبل از مداخله، میانگین فراوانی و شدت درماندگی اخلاقی گروه مداخله و کنترل بترتیب 05 / 5 ± 20 / 40 و 33 / 9 ± 53 / 40 ( 05 / 0 ≤ P )
و 48 / 5 ± 63 / 40 و 55 / 9 ± 27 / 41 ( 05 / 0 ≤ P) بود. بعد از مداخله، میانگین فراوانی درماندگی اخلاقی گروه مداخله و کنترل بترتیب 99 / 4 ± 37
و 88 / 8 ± 10 / 39 ( 263 / 0 = P ) و میانگین شدت درماندگی اخلاقی بترتیب 33 / 5 ± 17 / 37 و 90 / 23 ± 9 / 39 ( 318 / 0 = P) بود اما یک ماه بعد
از آن، از نظر میانگین فراوانی درماندگی اخلاقی ( 012 / 0 = P ) و میانگین شدت درماندگی اخلاقی( 009 / 0 = P )تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای درماندگی اخلاقی پرستاران، به نظر می رسد با برنامه ریزی و اجرای برنامه های توانمندسازی شاید شدت و فراوانی درماندگی اخلاقی در بین پرستاران را به حداقل رسانید.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 60 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1398 انجام شد. روش نمونه گیری از نوع بلوک بندی تصادفی بود. برنامه توانمندسازی اخلاقی طی یک کارگاه 2 روزه برای گروه مداخله برگزار شد. در شروع، بلافاصله و 1 ماه بعد از مداخله، پرسشنامه اطلاعات فردی و درماندگی اخلاقی برای هر دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی نظیر تی مستقل، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر در نرم افزار آماری 16 . SPSSV انجام گرفت.
یافته ها: قبل از مداخله، میانگین فراوانی و شدت درماندگی اخلاقی گروه مداخله و کنترل بترتیب 05 / 5 ± 20 / 40 و 33 / 9 ± 53 / 40 ( 05 / 0 ≤ P )
و 48 / 5 ± 63 / 40 و 55 / 9 ± 27 / 41 ( 05 / 0 ≤ P) بود. بعد از مداخله، میانگین فراوانی درماندگی اخلاقی گروه مداخله و کنترل بترتیب 99 / 4 ± 37
و 88 / 8 ± 10 / 39 ( 263 / 0 = P ) و میانگین شدت درماندگی اخلاقی بترتیب 33 / 5 ± 17 / 37 و 90 / 23 ± 9 / 39 ( 318 / 0 = P) بود اما یک ماه بعد
از آن، از نظر میانگین فراوانی درماندگی اخلاقی ( 012 / 0 = P ) و میانگین شدت درماندگی اخلاقی( 009 / 0 = P )تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای درماندگی اخلاقی پرستاران، به نظر می رسد با برنامه ریزی و اجرای برنامه های توانمندسازی شاید شدت و فراوانی درماندگی اخلاقی در بین پرستاران را به حداقل رسانید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/8/18 | پذیرش: 1398/12/10 | انتشار: 1399/6/9
دریافت: 1398/8/18 | پذیرش: 1398/12/10 | انتشار: 1399/6/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |