دوره ۶، شماره ۳ - ( بهار ۱۳۹۹ )
جلد ۶ شماره ۳ صفحات ۱۰۲-۹۴ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ostadian Khani Z, Hasani F, Sepahmansour M, Keshavarzi Arshadi F. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Body Image Flexibility and Affect Control in Women with Binge Eating Disorder. IJRN 2020; 6 (3) :94-102
URL: http://ijrn.ir/article-1-538-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-538-fa.html
استادیان خانی زهرا، حسنی فریبا، سپاه‌منصور مژگان، کشاورزی ارشدی فرناز. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف در زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۹; ۶ (۳) :۹۴-۱۰۲
استادیار، گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران hassani.fariba@gmail.com
چکیده: (۴۳۲۹ مشاهده)
مقدمه: اختلال پرخوری افراطی یکی از رایجترین اختلال های روانی در افراد دارای اضافه وزن و چاق است و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نقش موثری در بهبود ویژگی های روانشناختی دارد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف در زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی انجام شد.
روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه شهر قم در سال 1397 بودند. مجموعا 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمون برای 12 جلسه 2 ساعته(هفته ای یک جلسه) درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش خرده مقیاس اختلال پرخوری افراطی در مقیاس تشخیص اختلال خوردن و پرسشنامه های انعطاف پذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف بودند. داده ها با روشهای اندازه گیری مکرر و آزمون
تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمون و کنترل در مرحله پیش‌آزمون از نظر انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف تفاوت معنی‌داری نداشتند (05 / 0 > P) اما گروه‌های آزمون و کنترل در مراحل پس‌آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معنی‌داری داشتند (0/05P<). به عبارت دیگر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مرحله پس‌آزمون باعث بهبود انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف در زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی شد و نتایج در مرحله پیگیری حفظ شد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج توصیه می‌گردد که درمانگران و روانشناسان بالینی از روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کنار سایر روش‌ها برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی به‌ویژه بهبود انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف در زنان مبتلا به اختلال پرخوری استفاده نمایند.
روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه شهر قم در سال 1397 بودند. مجموعا 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمون برای 12 جلسه 2 ساعته(هفته ای یک جلسه) درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش خرده مقیاس اختلال پرخوری افراطی در مقیاس تشخیص اختلال خوردن و پرسشنامه های انعطاف پذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف بودند. داده ها با روشهای اندازه گیری مکرر و آزمون
تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمون و کنترل در مرحله پیش‌آزمون از نظر انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف تفاوت معنی‌داری نداشتند (05 / 0 > P) اما گروه‌های آزمون و کنترل در مراحل پس‌آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معنی‌داری داشتند (0/05P<). به عبارت دیگر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مرحله پس‌آزمون باعث بهبود انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف در زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی شد و نتایج در مرحله پیگیری حفظ شد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج توصیه می‌گردد که درمانگران و روانشناسان بالینی از روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کنار سایر روش‌ها برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی به‌ویژه بهبود انعطافپذیری تصویر بدنی و کنترل عواطف در زنان مبتلا به اختلال پرخوری استفاده نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1398/11/3 | پذیرش: 1399/3/19 | انتشار: 1399/6/9
دریافت: 1398/11/3 | پذیرش: 1399/3/19 | انتشار: 1399/6/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |