دوره 9، شماره 2 - ( زمستان 1401 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 76-62 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghaffari H, Mikaeli Manee F, Masoudi S. The effectiveness of emotion-oriented therapy on feelings of inferiority, sensation-seeking and attachment styles of married women with experience of extramarital relationships. IJRN 2022; 9 (2) : 7
URL: http://ijrn.ir/article-1-717-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-717-fa.html
غفاری حبیبه، میکائیلی منیع فرزانه، مسعودی شاهد. اثربخشی درمان هیجان مدار بر احساس حقارت، هیجان خواهی و سبک های دلبستگی زنان متأهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1401; 9 (2) :62-76
دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران. f.michaelimanee@urmia.ac.ir
چکیده: (2033 مشاهده)
مقدمه : عوامل گوناگونی در سطوح شخصیتی و روانی مانند احساس حقارت، هیجانخواهی و سبکهای دلبستگی به تفکیک و نیز در تعامل با یکدیگر بر رابطه بین زوجین اثر گذاشته و منجر به افزایش گرایش آن‌ها به سمت خیانت زناشویی میشوند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجانمدار بر احساس حقارت، هیجانخواهی و سبکهای دلبستگی زنان متأهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی انجام شد.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری آن را کلیه زنان شهر مشهد درگیر یا دارای تجربه روابط فرا زناشویی که در مراکز مشاوره پیدایش شهر مشهد دارای پرونده مشاورهای بودند، تشکیل داد؛ که 40 نفر از زنان که شروط ورود به پژوهش را داشتند به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (1986)، هیجان خواهی زاکرمن (1979) و احساس حقارت آیزنک (1988) بود. برای گروه آموزش در طی 9 جلسه درمان هیجانمدار ارائه شد و گروه گواه تحت هیچگونه مداخله ای قرار نگرفت. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار 22-SPSS انجام شد.
نتایج: یافته ها نشان داد که آموزش درمان هیجانمدار بر هیجانخواهی، احساس حقارت و بر هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا مؤثر است (0/05>,0/001=P).
نتیجه گیری: نتایج نشاندهنده اثربخشی درمان هیجانمدار بر احساس حقارت، هیجانخواهی و سبکهای دلبستگی زنان متأهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی بود. بنابراین درمانگران و روانشناسان میتوانند از این روش درمانی جهت بهبود سلامت روانشناختی بهویژه کاهش احساس حقارت، هیجان خواهی و بهبود سبکهای دلبستگی ایمن استفاده کنند.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری آن را کلیه زنان شهر مشهد درگیر یا دارای تجربه روابط فرا زناشویی که در مراکز مشاوره پیدایش شهر مشهد دارای پرونده مشاورهای بودند، تشکیل داد؛ که 40 نفر از زنان که شروط ورود به پژوهش را داشتند به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور (1986)، هیجان خواهی زاکرمن (1979) و احساس حقارت آیزنک (1988) بود. برای گروه آموزش در طی 9 جلسه درمان هیجانمدار ارائه شد و گروه گواه تحت هیچگونه مداخله ای قرار نگرفت. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار 22-SPSS انجام شد.
نتایج: یافته ها نشان داد که آموزش درمان هیجانمدار بر هیجانخواهی، احساس حقارت و بر هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا مؤثر است (0/05>,0/001=P).
نتیجه گیری: نتایج نشاندهنده اثربخشی درمان هیجانمدار بر احساس حقارت، هیجانخواهی و سبکهای دلبستگی زنان متأهل دارای تجربه روابط فرا زناشویی بود. بنابراین درمانگران و روانشناسان میتوانند از این روش درمانی جهت بهبود سلامت روانشناختی بهویژه کاهش احساس حقارت، هیجان خواهی و بهبود سبکهای دلبستگی ایمن استفاده کنند.
شماره‌ی مقاله: 7
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی در پرستاری توانبخشی
دریافت: 1401/2/17 | پذیرش: 1401/5/31 | انتشار: 1401/10/25
دریافت: 1401/2/17 | پذیرش: 1401/5/31 | انتشار: 1401/10/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |