دوره 9، شماره 1 - ( پاییز 1401 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 51-41 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Haji naghi tehrani F, SABERI H, Bagheri N. Effectiveness of treatment based on acceptance and commitment on quality of life and cognitive flexibility of mothers of children with autism. IJRN 2022; 9 (1) :41-51
URL: http://ijrn.ir/article-1-723-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-723-fa.html
حاجی نقی طهرانی فاطمه، صابری هایده، باقری نسرین. اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و انعطاف پذیری شناختی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1401; 9 (1) :41-51
استادیار، دانشگاه ازاد رودهن، ایران h.saberi@riau.ac.ir
چکیده: (1432 مشاهده)
مقدمه: شناسایی درمان روانشناختی موثر بر بهبود کیفیت زندگی مادران دارای فرزند اوتیسم ضروری است، بنابراین پژوهش حاضر با هدف، اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و انعطاف پذیری شناختی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل مادران کودکان مبتلا به اوتیسم موسسه دوست اوتیسم شهر تهران در سال ۱۳۹۹ و نمونه پژوهش تعداد 30 نفر از مادران این موسسه بودند که از طریق نمونه گیری داوطلبانه و غیر احتمالی بر اساس ملاکهای ورود در گام اول انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری که شامل گروه ازمایش و کنترل بودند، جایگزین شدند که هشت جلسه آموزش پذیرش و تعهد دریافت کردند. طول جلسات ۴۵ دقیقه و به صورت هفتگی بود و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پروتکل پذیرش و تعهد تلفیقی هیز، پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنای و وندروال بودند.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری موجب افزایش کیفیت زندگی و انعطاف پذیری شناختی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم می شود (0/001>P)
نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر بر اهمیت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی تأکید دارد. بنابراین درمان پذیرش و تعهد به عنوان درمان مکمل می تواند با ایجاد تغییر مثبت و مناسب در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل مادران کودکان مبتلا به اوتیسم موسسه دوست اوتیسم شهر تهران در سال ۱۳۹۹ و نمونه پژوهش تعداد 30 نفر از مادران این موسسه بودند که از طریق نمونه گیری داوطلبانه و غیر احتمالی بر اساس ملاکهای ورود در گام اول انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری که شامل گروه ازمایش و کنترل بودند، جایگزین شدند که هشت جلسه آموزش پذیرش و تعهد دریافت کردند. طول جلسات ۴۵ دقیقه و به صورت هفتگی بود و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پروتکل پذیرش و تعهد تلفیقی هیز، پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنای و وندروال بودند.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری موجب افزایش کیفیت زندگی و انعطاف پذیری شناختی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم می شود (0/001>P)
نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر بر اهمیت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی تأکید دارد. بنابراین درمان پذیرش و تعهد به عنوان درمان مکمل می تواند با ایجاد تغییر مثبت و مناسب در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، کیفیت زندگی، انعطاف پذیری شناختی، مادران کودکان مبتلا به اوتیسم
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی در پرستاری توانبخشی
دریافت: 1401/2/15 | پذیرش: 1401/5/7 | انتشار: 1401/6/15
دریافت: 1401/2/15 | پذیرش: 1401/5/7 | انتشار: 1401/6/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |