دوره 9، شماره 4 - ( تابستان 1402 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 51-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Esmaeeli A, Hosseininejad S E, Jafarnezhadgero A. The mutual effect of navicular drop and the type of foot covering on the contact forces of ankle and knee joints during running. IJRN 2023; 9 (4) :39-51
URL: http://ijrn.ir/article-1-751-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-751-fa.html
اسماعیلی علی، حسینی نژاد سید اسماعیل، جعفرنژادگرو امیرعلی. اثر متقابل افت ناوی و نوع پوشش پا بر نیروهای تماسی مفاصل مچ پا و زانو طی دویدن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1402; 9 (4) :39-51
استادیار بیومکانیک ورزشی، گروه بیومکانیک ورزشی و رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران se.hoseininejad@umz.ac.ir
چکیده: (668 مشاهده)
مقدمه: یکی از بهترین مداخلات در زمینه کاهش آسیب و بهبود عملکرد دویدن کفش است. با وجود این، نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهند حصول نتیجه مطلوب در اثر استفاده از کفش منوط به توجه به سایر عوامل اثرگذار مانند ساختار پا است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر متقابل افت ناوی و پوشش پا بر نیروهای تماسی مفاصل اندام تحتانی حین دویدن اجرا شده است.
روش‌کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی است. 47 آزمودنی مرد (12 نفر دارای افت ناوی زیاد، سن: 3/34±23/08 18 نفر افت ناوی کم، سن: 1/96±22/88 و 17 نفر افت ناوی معمولی، سن: 1/5±21/4) به شکل در دسترس انتخاب و براساس شاخص افت ناوی در سه گروه افت زیاد، کم و معمولی گروه‍بندی شدند. شرکت‌کنندگان با سرعت سه متر بر ثانیه با سه نوع پوشش پای‌برهنه (BF)، کفش مینیمال (MF) و کفش رایج (CF) دویدند و داده‌های کینتیکی و کینماتیکی آن‌ها جمع‍آوری گردید. نیروی فشاری و برشی به ترتیب از طریق برآیند نیروهای عمود و موازی عمل‌کننده بر سطح مفصل محاسبه گردید. به منظور مقایسه آماری از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر دو طرفه (پوشش پا و افت ناوی) و تست تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS با سطح معناداری 0/05 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقدار افت ناوی و پوشش پا تأثیر متقابلی بر نیروی فشاری زانو دارند (0/049=p). به‍طوری که گروه افت معمولی در شرایط BF و CF به ترتیب 11/07% (0/029=p) و 63/15% (0/002=p) نیروی فشاری کمتری نسبت به MF داشتند. گروه دارای افت کم در حالت BF به ترتیب 16/28% و 2712% نیروی فشاری کمتری نسبت به MF (0/002=p) و CF (0/009=p) نشان دادند. نیروی فشاری زانو در MF 11/65% بیشتر از BF (0/001>p) و 8/18% بیشتر از CF (0/001>p) بود. نیروی فشاری مچ پا در دویدن CF 22/49% بیشتر از BF و 15/99% بیشتر از MF بود. نیروی برشی مچ پا در دویدن BF 42/86% (0/001>p) و در شرایط MF 38/98% (0/001>p) بیشتر از CF بود.
نتیجه‍گیری: افت ناوی در تعامل با پوشش پا می‌تواند بر نیروی فشاری زانو تأثیر گذار باشد. اما افت ناوی به تنهایی تاثیری بر نیروهای تماسی مچ پا و زانو نداشت. در مقابل، پوشش پا عامل تاثیرگذاری بر نیروهای وارد بر اندام تحتانی می‌باشد و احتمالا نقش مهمی در آسیب‌های اندام تحتانی ایفا می‌کند.
روش‌کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی است. 47 آزمودنی مرد (12 نفر دارای افت ناوی زیاد، سن: 3/34±23/08 18 نفر افت ناوی کم، سن: 1/96±22/88 و 17 نفر افت ناوی معمولی، سن: 1/5±21/4) به شکل در دسترس انتخاب و براساس شاخص افت ناوی در سه گروه افت زیاد، کم و معمولی گروه‍بندی شدند. شرکت‌کنندگان با سرعت سه متر بر ثانیه با سه نوع پوشش پای‌برهنه (BF)، کفش مینیمال (MF) و کفش رایج (CF) دویدند و داده‌های کینتیکی و کینماتیکی آن‌ها جمع‍آوری گردید. نیروی فشاری و برشی به ترتیب از طریق برآیند نیروهای عمود و موازی عمل‌کننده بر سطح مفصل محاسبه گردید. به منظور مقایسه آماری از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر دو طرفه (پوشش پا و افت ناوی) و تست تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS با سطح معناداری 0/05 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقدار افت ناوی و پوشش پا تأثیر متقابلی بر نیروی فشاری زانو دارند (0/049=p). به‍طوری که گروه افت معمولی در شرایط BF و CF به ترتیب 11/07% (0/029=p) و 63/15% (0/002=p) نیروی فشاری کمتری نسبت به MF داشتند. گروه دارای افت کم در حالت BF به ترتیب 16/28% و 2712% نیروی فشاری کمتری نسبت به MF (0/002=p) و CF (0/009=p) نشان دادند. نیروی فشاری زانو در MF 11/65% بیشتر از BF (0/001>p) و 8/18% بیشتر از CF (0/001>p) بود. نیروی فشاری مچ پا در دویدن CF 22/49% بیشتر از BF و 15/99% بیشتر از MF بود. نیروی برشی مچ پا در دویدن BF 42/86% (0/001>p) و در شرایط MF 38/98% (0/001>p) بیشتر از CF بود.
نتیجه‍گیری: افت ناوی در تعامل با پوشش پا می‌تواند بر نیروی فشاری زانو تأثیر گذار باشد. اما افت ناوی به تنهایی تاثیری بر نیروهای تماسی مچ پا و زانو نداشت. در مقابل، پوشش پا عامل تاثیرگذاری بر نیروهای وارد بر اندام تحتانی می‌باشد و احتمالا نقش مهمی در آسیب‌های اندام تحتانی ایفا می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1401/6/24 | پذیرش: 1402/1/24 | انتشار: 1402/5/10
دریافت: 1401/6/24 | پذیرش: 1402/1/24 | انتشار: 1402/5/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |