نشریه علمی-پژوهشی

مقدمه: عدم تبعیت از درمان در بیماران دیابتی منجر به کنترل ضعیف قند خون و افزایش خطر ابتلا به عوارض مزمن دیابت، بستری شدن در بیمارستان و مرگ‌ومیر می‌شود. میزان مناسب هموگلوبین گلیکوزیله به‌عنوان شاخص مدیریت مؤثر بیماری دیابت در نظر گرفته می‌شود. هدف این مطالعه بررسی روایی ملاک مقیاس تبعیت از درمان موریسکی با استفاده از میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع دو است. روش: در این مطالعه روش‌شناسی توصیفی همبستگی، 204 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به واحد دیابت شهر کرمانشاه در خرداد و تیرماه سال 1393 با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه تبعیت از درمان 8 سؤالی موریسکی(MMAS-8) و نتایج آزمایش‌های هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) این بیماران استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار PASW و روش‌های توصیفی، آزمون تی تست مستقل، همبستگی پیرسون، تست دقیق فیشر و کای اسکوئر در سطح معنی داری 05/0p≤ تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نمونه‌ها شامل 4/33 درصد مرد و 6/66 درصد زن با میانگین سنی 6/9±1/57 سال بودند و 52 درصد افراد مورد مطالعه بی‌سواد بودند. 129 نفر (2/63 درصد) از بیماران دارای هموگلوبین گلیکوزیله 7 درصد و کمتر (مطلوب) و بر اساس نمره ابزار موریسکی تنها 15 نفر (4/7 درصد) تبعیت از درمان مطلوب داشتند. بین تبعیت از درمان و جنسیت ارتباط معنی داری وجود داشته در حالی که بین نمره پایبندی به درمان با هموگلوبین گلیکوزیله هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: به شکل غیرمنتظره‌ای بین نمره تبعیت از درمان مقیاس موریسکی با هموگلوبین گلیکوزیله ارتباطی وجود نداشت