مقدمه: به دنبال هر جنگی، اختلالات روانی در سربازان و خانواده آنها دیده می­شود. ازجمله این اختلالات، استرس­های زندگی بعد از جنگ بر روی این خانواده­ها است. نژاد و فرهنگ نقش مهمی در میزان استرس دارد. همچنین فرهنگ می­تواند در ارزیابی رویدادهای استرس زا، درک و رفتار­های مقابله­ای با آن را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این مطالعه تعیین رابطه میان استرس و فرهنگ فردگرایی- جمع­گرایی در مراقبین  جانبازان که عضوی از خانواده جانباز می­باشد، است.
روش­ کار: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است. جمعیت هدف مراقبین جانبازان شهر تبریز می­باشد. باتوجه به فرمول کوکران از میان حدودا 6000 مراقب جانباز، 360 نفر از آنان که به کلینیک فجر تبریز مراجعه می­کردند به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده ها از پرسشنامه ثبت اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش میزان استرس کوهن و ویلیامسون و پرسشنامه فرهنگ فردگرایی- جمع­گرایی اوکلند استفاده شد و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری رگرسیون تحلیل شد.
یافته­ها: بین هر دو بعد فرهنگ فردگرایی و جمع­گرایی با استرس در گروه سنی جوانان رابطه معنادار وجود دارد(p<0/05). افراد جوانی که فرهنگ فردگرا دارند استرس کمتر و افراد جوانی که فرهنگ جمع گرا دارند استرس بیشتری دارند. در گروه سنی بزرگسالان بین فرهنگ فردگرایی با استرس رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد(P<0/05)، به این معنی که گروه سنی بزرگسالی که فرهنگ فردگرایی دارند استرس بیشتری را تجربه می­کنند در صورتی که بین فرهنگ جمع­گرایی و استرس در گروه سنی بزرگسال رابطه­ای یافت نشد(P>0/05).
نتیجه ­گیری:  اگر مراقبین جوان  باورهای فردی و استقلال را در اولویت قرار دهند استرس کمتری را تجربه خواهند کرد و افراد جوانی که در اختیار گروه باشند استرس بیشتری خواهند داشت. اگر مراقبین بزرگسال در اختیار گروه باشند استرس کمتری را تجربه می­کنند.
 

واژه‌های کلیدی: فرهنگ، فردگرایی، جمع‌گرایی، استرس، مراقبین، جانبازان

متن کامل [PDF 1096 kb]   (3031 دریافت)