مقدمه: افزایش طول عمر و فزونی جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن حاضر است. رضایت از زندگی به عنوان نشانه‌ای بارز از سازگاری موفقیت‌آمیز فرد با تغییر در موقعیت‌های گوناگون زندگی مورد توجه قرار می‌گیرد. عوامل متعددی در رضایت از زندگی نقش دارند. ازجمله این عوامل بخشش و تحمل پریشانی می‌باشد. لذا پژوهش حاضر باهدف نقش بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان شهر قزوین انجام شد.
روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری 150 سالمند ساکن در خانه‌های سالمندان شهر قزوین بودند که به روش نمونه­‌گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان، 108 نفر انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده پرسش‌نامه‌های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، بخشش تامپسون و همکاران (2005) و رضایت از زندگی داینر (1985) و به کمک نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، ضریب همبستگی بین تحمل پریشانی و رضایت از زندگی (0/680 = r ،0/001 > P) و بخشش با رضایت از زندگی (0/616 = r،0/001 > P) معنی‌دار است. همچنین مؤلفه‌های تحمل پریشانی 46/8 به‌طور مثبت و مؤلفه‌های بخشش 38/1 به‌طور مثبت رضایت از زندگی را پیش‌بینی می‌کنند (0/001 > P).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش اهمیت بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان را نشان می‌دهد و پیشنهاد می‏شود که مدل‏ های درمانی بخشش درمان و تحمل پریشانی جهت ارتقای رضایت از زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرند.
 

واژه‌های کلیدی: بخشش، تحمل پریشانی، رضایت زندگی و سالمندان

متن کامل [PDF 805 kb]   (2652 دریافت)