مقدمه: پرستاران شاغل در بیمارستان های نظامی در معرض استرس های مخصوص محیط نظامی و سطوح بالای فرسودگی شغلی قرار دارند. برنامه آموزشی پیگیر شیوه ای برای کاهش فرسودگی شغلی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی پیگیری مستمر بر وضعیت فرسودگی شغلی پرستاران صورت پذیرفت.
روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی در بیمارستان منتخب نظامی تهران با ۹۴ پرستار شاغل صورت پذیرفت. در ابتدا پرسشنامه استاندارد گلدارد توسط پرستاران تکمیل و سپس ۷۰ نفر از پرستارانی حائز شرایط ورود به مطالعه، به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. جلسه گروهی دوساعته در خصوص راهکارهای کاهش فرسودگی شغلی و ارائه کتابچه آموزشی به گروه آزمون انجام شد. ارسال پیامک ها در گروه آزمون به صورت سه پیامک در هر هفته و به مدت سه ماه بود و در انتها مجددا" هر دو گروه پرسشنامه فرسودگی شغلی را تکمیل نمودند. داده ها به کمک نرم افزارspss نسخه 17 و با آزمون های آماری استنباطی و توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت.
 یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان فرسودگی شغلی قبل از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی داری نداشت. در گروه آزمون میزان فرسودگی شغلی در قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری داشت ( P=0/001)
نتیجه گیری: بر اساس نتایج استفاده از برنامه های آموزشی پیگیر از طریق تلفن، اینترنت و پیامک برای کاهش فرسودگی شغلی پرستاران توصیه می گردد. این توصیه های درمانی باید کوتاه، مفید و قابل اجرا باشند.

واژه‌های کلیدی: برنامه آموزشی پیگیر، پیگیری مستمر، فرسودگی شغلی، پرستار

متن کامل [PDF 835 kb]   (2352 دریافت)