مقدمه: یکی از عوامل مهم در کمک به کاهش عوارض و ارتقای کیفیت زندگی بیماران بعد از ابتلا به سرطان پایبندی به رفتار های خود مراقبتی است که پیش بینی فاکتورهای مؤثر بر آن مخصوصا در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال از اولویت های پرستاری در مراقبت از این بیماران است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط حمایت اجتماعی با رفتار های خود مراقبتی در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد.
روش‌ کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - همبستگی بوده و جامعه آماری آن کلیه بیماران مراجعه کننده و بستری در بخش های داخلی گوارش، انکولوژی و درمانگاه شیمی درمانی بیمارستان های امام خمینی و آیت الله طالقانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1402 بودند. از طریق نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود 270 بیمار انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از فرم مشخصات جمعیت شناختی بیماران، پرسشنامه های حمایت اجتماعی درک شده زیمت و همکاران و مراقبت از خود در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال تحت شیمی درمانی استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS21 و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: اکثر واحد های مورد پژوهش (53/0 درصد) در بازه سنی 51 تا 60 سال، (53/3 در صد) مرد، (80 درصد) متاهل، با (36/7 درصد) تحصیلات زیر دیپلم  و (30/4 درصد) دارای شغل آزاد بودند. اکثرا (36/7 درصد) سابقه دو بار بستری، 90 نفر (33/3 درصد) سابقه دو نوبت شیمی درمانی و 39/3 درصد سابقه جراحی کولون داشتند. میانگین حمایت اجتماعی کل واحد های مورد پژوهش 8/99 ± 26/53 (در حد متوسط) و میانگین رفتارهای خودمراقبتی 4/93 ± 33/52 (در حد متوسط) بود. حمایت اجتماعی و همه مولفه های آن با رفتارهای خود مراقبتی بر اساس ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معنی دار داشتند (0/391=r و 0/001P<).
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه میانگین  کل حمایت اجتماعی و رفتار های خود مراقبتی  در حد متوسط بود و در بیشتر مطالعات حمایت اجتماعی به عنوان مهم ترین عامل تأثیر گذار بر رفتار های خود مراقبتی  شناخته شده است بنابراین لازم است تا در مداخلات پیش رو این متغیر بیشتر مورد توجه قرار گیرد تا موجبات ارتقای رفتارهای خود مراقبتی  بیماران را نیز فراهم نماید.