دوره 5، شماره 4 - ( تابستان 1398 )
جلد 5 شماره 4 صفحات 72-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Halajani F, Jameinezhad F, DashtBozorgi Z, EsmaeiliShad B. The Effect of Positivism Group Training on Psychological Health in Mothers of Children with Autism. IJRN 2019; 5 (4) :65-72
URL: http://ijrn.ir/article-1-426-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-426-fa.html
حلاجانی فاطمه، جامعی‌نژاد فرحناز، دشت‌بزرگی زهرا، اسماعیلی‌شاد بهرنگ. تاثیر آموزش گروهی مثبت‌نگری بر سلامت روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1398; 5 (4) :65-72
گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران behrang_esmaeeli@yahoo.com
چکیده: (4212 مشاهده)
مقدمه: سلامت روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم به دلیل مشکلات بسیاری که با آن مواجه هستند، کاهش می‌یابد. بنابراین باید به دنبال روش‌هایی برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی آنها بود. در نتیجه هدف این پژوهش تعیین تاثیر آموزش گروهی مثبت‌نگری بر سلامت روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم بود.
روش کار: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شهر اهواز در فصل بهار سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی به کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمون 8 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش مثبت‌نگری آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های ناگویی خلقی تورنتو، امید به زندگی و سرسختی روانشناختی بودند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌ها از نظر ناگویی خلقی، امید به زندگی و سرسختی روانشناختی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش گروهی مثبت‌نگری باعث کاهش ناگویی خلقی و افزایش امید به زندگی و سرسختی روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شد (0/001>P).
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از اهمیت آموزش گروهی مثبت‌نگری بر بهبود ناگویی خلقی، امید به زندگی و سرسختی روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم بود. بنابراین روش آموزش گروهی مثبت‌اندیشی می‌تواند برای مداخلات مرتبط با سلامت روانشناختی از جمله کاهش ناگویی خلقی و افزایش امید به زندگی و سرسختی روانشناختی مورد استفاده قرار گیرد.
روش کار: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شهر اهواز در فصل بهار سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی به کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمون 8 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش مثبت‌نگری آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های ناگویی خلقی تورنتو، امید به زندگی و سرسختی روانشناختی بودند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌ها از نظر ناگویی خلقی، امید به زندگی و سرسختی روانشناختی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش گروهی مثبت‌نگری باعث کاهش ناگویی خلقی و افزایش امید به زندگی و سرسختی روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم شد (0/001>P).
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از اهمیت آموزش گروهی مثبت‌نگری بر بهبود ناگویی خلقی، امید به زندگی و سرسختی روانشناختی در مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم بود. بنابراین روش آموزش گروهی مثبت‌اندیشی می‌تواند برای مداخلات مرتبط با سلامت روانشناختی از جمله کاهش ناگویی خلقی و افزایش امید به زندگی و سرسختی روانشناختی مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/8/28 | پذیرش: 1398/1/14 | انتشار: 1398/3/12
دریافت: 1397/8/28 | پذیرش: 1398/1/14 | انتشار: 1398/3/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |